Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2017

Γιατί η σχολική εορτή των Τριών Ιεραρχών είναι τόσο σπουδαία και ξεχωριστή

Γιατί η σχολική εορτή των Τριών Ιεραρχών είναι τόσο σπουδαία και ξεχωριστή


KHRYGMATAOMILIES


Δευτέρα  30-1-2017
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΕΩΡΓ. ΚΑΡΑΤΖΑ
Θεολόγου – Καθηγητή 1ου του ΕΠΑΛ Χίου

(Ομιλία που εκφωνήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Βασιλεωνοίκου Χίουστα πλαίσια του σχολικού εορτασμού της μνήμης των Τριών Ιεραρχών.)
Σεβαστέ πατέρα, κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι, κύριε Πρόεδρε του Τοπικού Συμβουλίου Βασιλεωνοίκου, κύριοι Τοπικοί Σύμβουλοι, κύριε Διευθυντά του Σχολικού Κέντρου Καμποχώρων, κύριοι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί, αγαπητές μαθήτριες και μαθητές, κυρίες και κύριοι˙ κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους υπάρχουν κάποιες ημέρες, που αντί να γίνεται μάθημα πραγματοποιούνται σχολικές εορτές. Κάποιες απ’ αυτές συνδέονται με νικηφόρες πολεμικές αναμετρήσεις του Έθνους μας (28η Οκτωβρίου, 25η Μαρτίου και 11η Νοεμβρίου), κάποιες με σημαντικά γεγονότα απ’ τη ζωή του Χριστού, του Σωτήρα όλων των ανθρώπων (Χριστούγεννα και Πάσχα) και η γιορτή του Πολυτεχνείου την 17η Νοεμβρίου με την αντίσταση της τότε ελληνικής νεολαίας ενάντια στη Χούντα των Συνταγματαρχών.
Υπάρχει, ωστόσο, και μια σχολική εορτή, η οποία έχει ένα ξεχωριστό χαρακτήρα, μιας και συνδέεται με κατακτήσεις του Έθνους μας στο χώρο του πνεύματος και της παιδείας. Έτσι, λοιπόν, ήρθαμε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε την ιερή μνήμη Τριών μεγάλων Ιεραρχών και οικουμενικών διδασκάλων, του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου (του γνωστού σ’ όλους μας Άγιου Βασίλη), του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου ή Ναζιανζηνού και του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Να μνημονεύσουμε και να τιμήσουμε με τον δέοντα τρόπο το καλύτερο δείγμα του πνευματικού θησαυρού που διαθέτει ο Ορθόδοξος Ελληνισμός, όπως αυτό έχει κατοχυρωθεί στη συνείδηση της Εκκλησίας και της Πολιτείας. Ήρθαμε, επίσης, εδώ σήμερα για να εορτάσουμε την ημέρα των Γραμμάτων, μιας και οι Τρείς Ιεράρχες έζησαν τον 4ο μ. Χ. αιώνα, τον χρυσό, όπως ονομάστηκε, αιώνα των χριστιανικών γραμμάτων.
Φέτος, μάλιστα, συμπληρώνονται 173 χρόνια από τότε που με απόφαση της η τότε Σύγκλητος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών καθιέρωσε την 30η Ιανουαρίου και ως τέτοια ημέρα. Επιπλέον, τη σημερινή μέρα τιμάμε και όλους όσους έχουν διατελέσει δάσκαλοι, καθηγητές, δωρητές και ευεργέτες των σχολείων μας.
 Βέβαια, ο εορτασμός από κοινού της μνήμης των τριών Αγίων κάθε χρόνο στις 30 Ιανουαρίου, παρόλο που για τον καθένα υπάρχει χωριστή γιορτή, προϋπάρχει της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους. Δεν απέχουμε, μάλιστα, πολύ από την συμπλήρωση χιλίων ετών από την εποχή του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Αλεξίου Κομνηνού (1048/1056 – 15 Αυγούστου 1118), οπότε και καθιερώθηκε να τιμώνται τη σημερινή ημέρα με εορταστικές εκδηλώσεις ο μέγας ιεροφάντορας Βασίλειος, ο θεορρήμονας Γρηγόριος και ο χρυσούς την γλώτταν Ιωάννης.
Ποιοι είναι, όμως, οι λόγοι εκείνοι που κάνουν τη σημερινή σχολική εορτή τόσο σπουδαία και ξεχωριστή για τον εκπαιδευτικό κόσμο της χώρας μας κι όχι μόνο; Κατ’ αρχάς, οι τρεις αυτοί άνδρες πέτυχαν να θεμελιώσουν και να πραγματώσουν τη σύνθεση του οικουμενικού ελληνικού πνεύματος με το επαναστατικό πανανθρώπινο κήρυγμα της χριστιανικής αγάπης, της αρχαιοελληνικής κλασικής παιδείας με τον χριστιανικό τρόπο σκέψης και ζωής. Η σύνθεση αυτή απετέλεσε τον μεγαλύτερο ίσως σταθμό στην ιστορία του ανθρωπίνου πνεύματος και του παγκοσμίου πολιτισμού. Χάρη στην παιδευτική εκείνη ευρύτητα των Τριών Ιεραρχών το αρχαίο ελληνικό πνεύμα δεν καταστράφηκε, η αρχαία ελληνική γραμματεία σώθηκε μέχρι και σήμερα.
Επίσης, μιας και στην εποχή μας, δυστυχώς, παιδεία σημαίνει λίγες γενικές γνώσεις κι εξειδίκευση, μαθαίνουμε δηλαδή κάτι καλά κι αυτό μας αρκεί, το παράδειγμά των Τριών Ιεραρχών με τις πολυετείς και πολύπλευρες σπουδές τους είναι επίκαιρο, μιας και μαρτυρεί την μεγάλη εμπιστοσύνη που οι τρεις αυτοί Δάσκαλοι είχαν στην αναμορφωτική δύναμη της παιδείας, την οποία παιδεία σπούδασαν ως μια συνολική πρόταση ζωής. Γι’ αυτούς η παιδεία δεν ήταν μόνο Φιλοσοφία ή Ρητορική ή Αστρονομία ή Θεολογία ή Ψυχολογία, αλλά ήταν όλα αυτά μαζί, δηλαδή μόρφωση σώματος και ψυχής.
Και οι τρεις Άγιοι άνδρες ήταν επιμελείς, φιλομαθείς και επιλεκτικοί, σε σημείο που να αναδειχθούν ως πρότυπα μίμησης και θαυμασμού από τους συμφοιτητές, αλλά και από τους ίδιους τους καθηγητές τους. Ο Μέγας Βασίλειος τόσο είχε εντυπωσιάσει τους συμμαθητές του με την ευστροφία και τις γνώσεις του, ώστε εκείνοι να προσπαθούν να τον μιμηθούν ακόμη και στην ομιλία, στη γενειάδα και στις κινήσεις. Μόλις τελείωσε τις σπουδές του, θέλησαν να τον ανακηρύξουν καθηγητή τους. Στην ίδια απαίτηση υπέκυψε ο Γρηγόριος, ο οποίος και έγινε καθηγητής στην Αθήνα για έναν μόλις χρόνο. Τέλος, τον Ιωάννη, ο ειδωλολάτρης καθηγητής του, ο περίφημος ρήτορας Λιβάνιος, λυπήθηκε που τον κέρδισαν οι Χριστιανοί και δεν κατάφερε να τον αφήσει διάδοχό του στη ρητορική έδρα.
Απόρροια των παραπάνω ήταν οι Τρείς Ιεράρχες να σχηματίσουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες με συνέπεια να μην διακριθούν μόνο σ’ έναν τομέα, αλλά σε πλειάδα πεδίων. Όλοι τους χαρακτηρίζονταν για τη θεολογική, αλλά και την ευρύτερη επιστημονική τους συγκρότηση, τη ριζοσπαστική κοινωνική τους παρουσία, την ανοικτότητα του πνεύματος και την κριτική στάση τους απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας. Ήθελαν την Εκκλησία κοντά στους ανθρώπους να αφουγκράζεται τα μηνύματα των καιρών, να δίνει σύγχρονές απαντήσεις, να είναι μέσα στον κόσμο και όχι στον κόσμο της.
Σήμερα, μάλιστα, όπου τα προγράμματα για την παιδεία, όλα πιστές αντιγραφές των αντιστοίχων ευρωπαϊκών, είναι σε πρώτη γραμμή, κι η ψυχολογική βιβλιογραφία έχει κορεσθεί, ο λόγος των Τριών Ιεραρχών για την παιδεία, τους παιδαγωγούς και τους παιδαγωγούμενους είναι απίστευτα σύγχρονος, δημιουργικός κι επίκαιρος.
Επιπλέον, οι τρεις αυτοί Άγιοι, παρόλο που έζησαν 1700 περίπου χρόνια πριν, οφείλουμε όλοι μας ακόμη και σήμερα να τους έχουμε ως παραδείγματα και άξια πρότυπα προς μίμηση, γιατί δεν έμειναν στη θεωρία, αλλά παρουσίασαν ένα τεράστιο κοινωνικό έργο. Αυτό πρωτίστως οφείλεται στο γεγονός ότι είχαν συνειδητοποιήσει ότι, όσο πιο πολύ προσεγγίζει κάποιος το Θεό, τόσο πιο πολύ ανακαλύπτει και πλησιάζει τον συνάνθρωπό του. Μετά από σκληρό, δύσκολο και γεμάτο εμπόδια πνευματικό αγώνα είχαν πετύχει να ριζώσει στην καρδιά τους η θεϊκή εντολή της αγάπης προς τον πλησίον, την οποία και έμπρακτα τήρησαν στη συνέχεια. Γι’ αυτούς ο κάθε άνθρωπος αποτελούσε μία, μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητα. Ήταν εικόνα του Θεού.
Άξιο αναφοράς είναι και το γεγονός ότι και οι Τρεις Ιεράρχες, πιστοί στη διδασκαλία της Αγίας Γραφής περί δικαιοσύνης, πρωτοστάτησαν στον αγώνα για την επικράτηση της κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης, καλλιεργώντας το κοινωνικό – κοινοτικό πνεύμα και πολεμώντας, με πάθος κάθε τάση ατομικισμού ως διαστροφή της ουσίας της χριστιανικής κοινωνικής διδασκαλίας και του χριστιανικού τρόπου ζωής. Αντιτάχθηκαν, έτσι, σε κάθε μορφή αδικίας, πήραν εμπράκτως το μέρος των φτωχών και των αδυνάτων, τους οποίους θεωρούσαν ότι ήταν «θύματα» των πλουσίων εκείνων που δεν έκαναν σωστή χρήση του πλούτου τους ή δεν τον αποκτούσαν με νόμιμα μέσα. Διατυπώνοντας μάλιστα και υψηλές κοινωνικές αρχές, αποδείχτηκαν τολμηρότεροι και ριζοσπαστικότεροι απ’ όλους τους εκφραστές των συγχρόνων κοινωνικών συστημάτων (κομμουνισμού, σοσιαλισμού κ.λπ.).
Το γεγονός, μάλιστα, ότι πιστά υπηρέτησαν τον Θεό και τον άνθρωπο, προσφέροντας λύσεις στα προβλήματα του κόσμου, τους καταξίωσαν στη συνείδηση του λαού μας, ως τα αιώνια πρότυπα αγάπης και κοινωνικής προσφοράς.
Οι Τρεις Ιεράρχες δεν δίστασαν, ακόμη, να μιλήσουν ανοιχτά και να καταγγείλουν τους υπευθύνους των συγκρούσεων και των πολέμων. Για τον Χρυσόστομο, η πλεονεξία των πλουσίων, που έχει σαν συνέπεια την ανισοκατανομή των αγαθών, είναι η αιτία των κοινωνικών συγκρούσεων. Υπογράμμισαν πως η ειρήνη συμπορεύεται με τη δικαιοσύνη και την αγάπη. Ξεκαθάρισαν στα κείμενά τους, ότι μιλούν για την αληθινή ειρήνη, αυτή που ενώνει πραγματικά τους ανθρώπους μεταξύ τους και με το Θεό.
Οι Τρείς Ιεράρχες τάραξαν τα νερά της εποχής τους και άφησαν παρακαταθήκες με αιώνια αξία. Θλίβεται, έτσι, κανείς, όταν βλέπει την αναγνώριση του επιστημονικού τους έργου σε παγκόσμια κλίμακα από τη μία μεριά και από την άλλη, την άγνοια ή ακόμα και την συνεχή προσπάθεια απαξίωσής τους, που υπάρχει γι’ αυτούς στην πατρίδα μας.
Σήμερα, ειδικά, που αντί για την αγάπη προβάλλεται το συμφέρον, που αντί για την προσευχή στο Θεό προβάλλεται η λατρεία των σύγχρονων ειδώλων, που αντί για την ταπείνωση προβάλλεται ως πρότυπο ο εγωισμός και ο ατομικισμός, γεγονός που δεν επιτρέπει τελικά στην παιδεία μας να ακολουθήσει έναν πιο ουσιαστικό δρόμο, οι Τρεις Ιεράρχες μπορούν να αποτελέσουν τους αληθινούς φάρους, τα πρότυπα εκείνα που θα μας δείξουν τον δρόμο του αγώνα και της αντίστασης.
Κλείνοντας, αυτά ήταν τα τρία άγια και οικουμενικής ακτινοβολίας πρόσωπα που το 1843/44, το νέο ελληνικό κράτος αποφάσισε να κάνει σύμβολα της εκπαίδευσής του και να καθιερώσει τη γιορτή τους, της 30ης Ιανουαρίου ως επίσημη σχολική εορτή των Γραμμάτων και της Παιδείας κι όχι μέρα που απλώς χάνουμε μάθημα ή πάμε για καφέ ή μένουμε σπίτι μας. Και μιας και η περίοδος που διανύουμε εμείς, οι Νεοέλληνες ως κοινωνία είναι δύσκολη και αβέβαιη, για να προχωρήσουμε δυναμικά μπροστά θα ήταν καλό να μην πετάξουμε, κινούμενοι από ιδεοληπτικά ελατήρια, στην κάλαθο των αχρήστων, αλλά να συνεχίσουμε να προβάλλουμε στη νέα γενιά ως πρότυπα προς μίμηση αξιόλογες οικουμενικού χαρακτήρα προσωπικότητες από το τρισχιλιετές εθνικό μας παρελθόν, συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων των Τριών Ιεραρχών. Οφείλουμε να αντλήσουμε και να αξιοποιήσουμε δημιουργικά στο παρόν σημαντικά και χρήσιμα στοιχεία τόσο από τη ζωή και τη δράση τους, όσο και από το χαρακτήρα και το έργο τους. Θα είναι λυπηρό, αν όχι εγκληματικό, τέτοιες προσωπικότητες μεγάλου και παγκοσμίου βεληνεκούς να τις βάλουμε στο περιθώριο, ίσως γιατί ενοχλούν κάποιους (άραγε ποιους;) με τα λεγόμενα και τις πράξεις τους. Μήπως ήρθε η ώρα να ανακοπούν οι ενέργειες εκείνες που ως κεντρικό στόχο έχουν να διχάσουν τους Νεοέλληνες και βίαια να τους αποκόψουν από τις ρίζες και τη μακραίωνη εθνική τους παράδοση, ειδικά τώρα που ως κοινωνία οι καταστάσεις που βιώνουμε είναι τραγικές;

Βασική βιβλιογραφία: Αργυρόπουλου Ανδρέα Χ. , Το επαναστατικό μήνυμα των Τριών Ιεραρχών, Αθήνα Δεκέμβριος 2009.
ΠΗΓΗ  ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Β΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ κ. ΜΑΡΚΟΝ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ GRAFEITUPOU Σᾶς ἐνημερώνουμε ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μᾶρκος θά τελέσει τήν Παρασκευήν 10ην Μαρτίου 2017 καί ὥραν 7.15 μ.μ. τήν Ἀκολουθίαν τῶν Β΄ Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Εὐθυμίου Κερατσινίου (ὁδ. Βύρωνος 77 καί Ἁγ. Εὐθυμίου, τηλ. 2104006985) ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Β΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ κ. ΜΑΡΚΟΝ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ


GRAFEITUPOU
Σᾶς ἐνημερώνουμε ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μᾶρκος θά τελέσει τήν Παρασκευήν 10ην Μαρτίου 2017 καί ὥραν 7.15 μ.μ. τήν Ἀκολουθίαν τῶν Β΄ Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Εὐθυμίου Κερατσινίου (ὁδ. Βύρωνος 77 καί Ἁγ. Εὐθυμίου, τηλ. 2104006985)
 ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

ΜΗΝΥΜΑ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ (α) Πρός τούς Ἐκπαιδευτικούς ὅλων τῶν βαθμίδων - (β) Πρός τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες ὅλων τῶν ἑλληνικῶν Σχολείων.

ΜΗΝΥΜΑ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ (α) Πρός τούς Ἐκπαιδευτικούς ὅλων τῶν βαθμίδων - (β) Πρός τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες ὅλων τῶν ἑλληνικῶν Σχολείων.



IERASYNODOS
ΜΗΝΥΜΑ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
 ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
(30 Ἰανουαρίου 2017)
Πρός τούς Ἐκπαιδευτικούς ὅλων τῶν βαθμίδων
Ἀγαπητοί μας ἐκπαιδευτικοί,
Ὁ φετινός ἑορτασμός τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν προσφέρει, ὅπως κάθε χρόνο, τήν εὐκαιρία πρός ὅλους ὅσοι ἐμπλέκονται στήν ὑπέροχη ἀλλά καί ὑπεύθυνη ἀποστολή τῆς διαπαιδαγώγησης τῆς νέας γενιᾶς,  νά προβληματιστοῦμε γιά τήν ποιότητα καί τό μέλλον τῆς παιδείας στόν τόπο μας καί νά ἐπαναπροσδιορίσουμε τούς στόχους μας.
Ἡ σημερινή πραγματικότητα ἀναδεικνύει μέ ἀνάγλυφο ἀλλά καί ὀδυνηρό τρόπο τίς συνέπειες τῶν λαθῶν καί τῶν παραλείψεών μας. Διαμορφώσαμε κοινωνία στηριγμένη στήν ἀτομική καταξίωση, στήν ταύτιση τῆς ἐπιτυχίας μέ τόν καταναλωτισμό καί τήν ἀνάδειξη τῶν νοητικῶν δεξιοτήτων ὡς βασικοῦ ἐργαλείου ἐπίλυσης τῶν πολυποίκιλων ἀνθρωπίνων ἀναγκῶν.
Ἀποτέλεσμα τῆς ἀντιμετωπίσεως αὐτῆς ἀποτελεῖ ἡ ἀπογοήτευση καί ἡ παθητικότητα τῶν ἀνθρώπων, κυρίως ὅμως τῶν μαθητῶν μας. Τά νεανικά τους ὄνειρα καί οἱ εὐγενεῖς τους πόθοι προσαρμόζονται γρήγορα καί βίαια στήν ἀναγκαιότητα πρόσκαιρης ἀκαδημαϊκῆς ἐπιτυχίας, ἡ ὁποία δέν μπορεῖ νά ἐξασφαλίσει πλέον οὔτε τήν στοιχειώδη ἐπιβίωση. Ὡς συνέπεια αὐτοῦ τοῦ γεγονότος γινόμαστε ὅλοι μάρτυρες πρωτόγνωρης νεανικῆς καταθλίψεως, ἰδιότυπης ἐξαρτήσεως ἀπό τίς ἠλεκτρονικές συσκευές καί ἐξάρσεως παραβατικῶν συμπεριφορῶν κάθε εἴδους.
Οἱ τρεῖς Ἱεράρχες ἔζησαν στό παρελθόν, μέ τή ζωή καί τό ἔργο τους ὅμως ἀπαντοῦν στά ἀδιέξοδα τοῦ παρόντος καί μᾶς καλοῦν στήν ὑλοποίηση τοῦ ὁράματος ἑνός φωτεινότερου μέλλοντος. Ἡ ἐποχή τους, ὅπως καί ἡ δική μας, ὑπῆρξε περίοδος μεγάλων ἀνατροπῶν καί μεταβάσεως σ΄ ἕνα διαφορετικό κόσμο. Ἡ σκέψη τους ὅμως ὑπῆρξε συνθετική. Ἐντόπισαν τούς θησαυρούς τοῦ παρελθόντος, ἀπορρίπτοντας παράλληλα ὅλα ἐκεῖνα τά στοιχεῖα τῆς δεισιδαιμονίας καί τῆς πλάνης, πού δέν ἦταν πλέον σέ θέση νά ἀπαντήσουν σέ βασικά ἐρωτήματα τῆς ἀνθρώπινης ὑπάρξεως. Μαθήτευσαν σέ κάθε πεδίο τῆς τότε ἐπιστήμης, παρέμειναν ὅμως πάντα σταθεροί ἀναζητητές τοῦ βαθύτερου νοήματος τῆς ζωῆς. Καλλιέργησαν μέ συνέπεια τόν νοῦ καί τήν ψυχή τους, διατήρησαν ὅμως διαρκῶς στραμμένη τή ματιά τους στίς ἀνάγκες τῆς κοινωνίας, μετατρέποντας τίς δεξιότητες καί τίς γνώσεις τους σέ ἐργαλεῖα ἀγάπης καί ἀλληλεγγύης.
Ὁ Μέγας Βασίλειος ὑπῆρξε ἀληθινός πανεπιστήμων καί ἀναδείχτηκε κορυφαῖος ἐρευνητής θεωρητικῶν καί θετικῶν ἐπιστημῶν. Συγχρόνως, ἀναδείχτηκε ἱδρυτής ἑνός τεράστιου φιλανθρωπικοῦ ἔργου.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καλλιέργησε σέ ὑπέρτατο βαθμό τήν λογική σκέψη καί τήν γλωσσική διατύπωση. Παράλληλα, ἡ ἀγάπη του, κυρίως πρός τούς νέους, τόν κατέστησε ἕναν ἀπό τούς κορυφαίους παιδαγωγούς.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀφομοίωσε δημιουργικά ὅλη τήν σοφία τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων καί συνδύασε τήν γνώση μέ τήν καλλιτεχνική ἔκφραση καί εὐαισθησία. Αὐτό ὅμως δέν τόν ἐμπόδισε  νά ἀναλώσει τή ζωή του στήν πνευματική καί ὑλική στήριξη τοῦ ποιμνίου του.
Αὐτός ὁ συνδυασμός λόγων καί ἔργων τούς καθιστᾶ πρότυπα καί σήμερα. Ὡς στυλοβάτες τῆς Ἑλληνορθόδοξης παράδοσής μας, μᾶς προτείνουν τήν ἁγιότητα τῆς ζωῆς ὡς προϋπόθεση ἀληθινοῦ ἀνθρωπισμοῦ, στηριγμένου στήν πίστη πρός τόν Θεό καί στήν ἀγάπη πρός ὅλους ἀδιακρίτως. Μέσα σέ αὐτό τό πλαίσιο ἡ γνώση θά ἐπανεύρει τό βαθύτερο νόημά της καί τό σχολεῖο θά μεταβληθεῖ σέ χῶρο ὑπαρξιακῆς ὁλοκληρώσεως, πνευματικῆς καλλιέργειας καί καλλιτεχνικῆς δημιουργίας.
Ἀγαπητοί μας ἐκπαιδευτικοί,
Οἱ καιροί ἀπαιτοῦν τή συνεργασία ὅλων μας, πρός ὄφελος τῶν παιδιῶν μας καί τῆς κοινωνίας μας. Ὡς ποιμαίνουσα Ἐκκλησία, μέ ἀφορμή τόν ἑορτασμό τῶν ἐφόρων τῆς παιδείας μας τριῶν Ἱεραρχῶν, σᾶς διαβεβαιώνουμε πώς εὑρισκόμεθα μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις στό πλευρό σας, ἀρωγοί  σέ κάθε σας ἀνάγκη.
Στίς προσπάθειές σας γιά τήν ἐκπλήρωση τῶν κοινῶν μας στόχων ἐν μέσῳ ἀντίξοων συνθηκῶν, οἱ ὁποῖες ἀπαιτοῦν θυσιαστικό φρόνημα καί ὑπέρβαση δυνάμεων, προσευχόμεθα μέ θέρμη, ὥστε τό παράδειγμα τῶν τριῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας νά σᾶς ἐμπνέει καί νά σᾶς ἐνισχύει.
Μέ πατρική ἀγάπη καί θερμές εὐχές
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΜΗΝΥΜΑ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
(30 Ἰανουαρίου 2017)
Πρός τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες ὅλων τῶν ἑλληνικῶν Σχολείων
Ἀγαπητά μας παιδιά,
Σήμερα ἑορτάζουν τρεῖς Ἅγιοι, τρεῖς Ἱεράρχες ὅπως τούς ἀποκαλεῖ ἡ Ἐκκλησία μας, ἀφοῦ καί οἱ τρεῖς ἀναδείχτηκαν ἐπίσκοποι. Ἄν καί ἔζησαν πρίν 17 περίπου αἰῶνες, ἡ Ἐκκλησία ὄχι μόνον τούς τιμᾶ, ἀλλά τούς ἔχει ἀνακηρύξει καί προστάτες τῆς Παιδείας. Ποιᾶς παιδείας ὅμως; Μήπως παιδείας, ἡ ὁποία ρίχνει ὅλο τό βάρος της στήν ἀνάπτυξη τῆς λογικῆς, παραμελώντας καί ἄλλα κέντρα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, ὅπως τό συναίσθημα καί τό σῶμα; Μήπως παιδείας, ἡ ὁποία διαμορφώνει ἀνθρώπους πού εἶναι σέ θέση νά σκέφτονται μόνον τήν ἀτομική τους ἐξέλιξη, ἀδιαφορώντας γιά τόν συνάνθρωπό τους καί γιά τά μεγάλα προβλήματα τῆς οἰκουμένης; Μήπως παιδείας, πού ἀξιολογεῖ τούς ἀνθρώπους ἀνάλογα μέ τίς ἐπιδόσεις τους, ἀδιαφορώντας γιά τά ἰδιαίτερα χαρίσματα καί χαρακτηριστικά του κάθε μαθητῆ ξεχωριστά;
Δέν εἶναι αὐτή ἡ παιδεία πού ὁραματίστηκαν οἱ τρεῖς Ἱεράρχες, ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ἄν καί οἱ τρεῖς ἔφτασαν στήν κορυφή τῆς ἐπιστήμης τοῦ καιροῦ τους, ἄν καί οἱ τρεῖς εἶχαν τήν εὐκαιρία νά ἀποκτήσουν φήμη καί πλοῦτο, προτίμησαν νά ἀφιερώσουν τή ζωή τους στήν ὑπηρεσία τῶν ἀνθρώπων τοῦ καιροῦ τους, ἀγωνιζόμενοι γιά μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, ὅπως ἡ ἀμάθεια καί ἡ κοινωνική ἀδικία.
Παρά τά μεγάλα τους χαρίσματα καί τήν μόρφωσή τους, δέν κλείστηκαν σ' ἕνα γραφεῖο ἤ ἕνα ἐργαστήριο. Δέν ἔκαναν τήν γνώση αὐτοσκοπό. Ἡ ματιά τους ἦταν διαρκῶς στραμμένη στά μεγάλα προβλήματα τῆς ἐποχῆς τους, πού δέν διαφέρουν καί πολύ ἀπό αὐτά τῆς δικῆς μας ἐποχῆς. Ἀφουγκράστηκαν τόν πόνο τῶν ἀνθρώπων, τόν ἔκαναν δικό τους καί θέλησαν νά τόν ἁπαλύνουν μέ κάθε τρόπο. Ἔτσι τά ταλέντα καί οἱ γνώσεις τούς ἔγιναν ἐργαλεῖα ἀγάπης.
Ὁ Μέγας Βασίλειος δημιούργησε τήν Βασιλειάδα, πολιτεία ἀγάπης γιά ἀνθρώπους καί κάθε ἀνάγκης.
Ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος δέν ἔπαψε στιγμή νά ἀναλώνεται γιά τήν ἐπισκοπή του.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἀρχικά στήν Ἀντιόχεια καί κατόπιν στήν Κωνσταντινούπολη, θέλησε νά μήν ἀφήσει οὔτε ἕναν ἄστεγο χωρίς στέγη, οὔτε ἕνα φτωχό χωρίς τροφή, οὔτε μία χήρα ἤ ἕνα ὀρφανό χωρίς συμπαράσταση.
Παράλληλα, καί οἱ τρεῖς ἔγραψαν ἔργα πού ἀκόμη διδάσκονται σέ πανεπιστήμια ὅλου του κόσμου. Δέν ἀποσκοποῦσαν ὅμως στήν προσωπική τους καταξίωση. Τό ἐνδιαφέρον τούς στράφηκε στή διαμόρφωση ἀνθρώπων, ὄχι μόνον μέ γνώσεις, ἀλλά καί ἦθος, ἀρχές καί ἀξίες, ὅπως ἡ ἀγάπη καί ἡ δικαιοσύνη. Δίδαξαν μέ τόν λόγο, τήν πένα, κυρίως ὅμως μέ τή ζωή τους, πώς ὁ καλύτερος κόσμος θά προέλθει ἀπό ἀνθρώπους μέ ὑψηλή μόρφωση, ἐσωτερική γαλήνη καί ἔργα ἀγάπης πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀδιακρίτως.
Τέτοια Παιδεία χρειαζόμαστε σήμερα. Ἡ γνώση καί ἡ τεχνολογία ἐξελίσσονται μέ ραγδαίους ρυθμούς, ἡ εὐαισθησία καί ἡ ἀνθρωπιά ὅμως ὅλο καί ὑποχωροῦν. Ἡ ἐπιστήμη προοδεύει, ὁ κόσμος ὅμως συνεχίζει νά φοβᾶται, νά ἀγωνιᾶ καί νά ἀπελπίζεται. Νά, λοιπόν, γιατί οἱ τρεῖς Ἱεράρχες ἔρχονται σήμερα νά προτείνουν ἐκπαιδευτικό σύστημα μέ προτεραιότητα τόν ἄνθρωπο καί τίς ἀνάγκες ὄχι μόνο τοῦ μυαλοῦ, ἀλλά καί τῆς καρδιᾶς του.  Οἱ τρεῖς Ἱεράρχες χτυποῦν σήμερα τήν πόρτα τῶν σχολείων μας καί μᾶς καλοῦν νά ἀνακαλύψουμε τό ἀληθινό νόημα τῆς γνώσης. Ἐκεῖνοι τό βρῆκαν. Ἄς τούς ζητήσουμε νά μᾶς ἐμπνέουν πάντοτε, ὥστε παράλληλα μέ τή γνώση νά βρίσκουμε τήν ἀληθινή χαρά πού προσφέρει Ἐκεῖνος πού τόσο πολύ πίστεψαν καί ἀγάπησαν στή δική τους ἁγιασμένη πορεία: Τόν Χριστό μας.
Ἡ χάρη τους νά σᾶς συνοδεύει πάντα στήν προσπάθειά σας.
 
Μέ πατρική ἀγάπη καί θερμές εὐχές
 
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ 

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ


ICXCNIKA
Ἀριθμός 5
Κυριακή 29 Ἰανουαρίου 2017
( Β΄Κορ. στ΄16-ζ΄1 )
Διδακτικός καί παραινετικός ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀδελφοί μου, ὅπως πάντα, ἔχοντας πλήρη συναίσθησιν τῆς ἀποστολῆς του, γράφει τήν Β΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολήν του, διδάσκει, νουθετεῖ, συμβουλεύει, οἰκοδομεῖ, πρωτίστως τούς κατοίκους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κορίνθου, ἀλλά καί ὅλον τόν νέον Ἰσραήλ, ὅλο τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τόν Χριστιανόν τῆς κάθε ἐποχῆς, ἄρα καί ὅλους ἐμᾶς.
Τί διδάσκει; Ὅτι ὁ κάθε χριστιανός εἶναι «ναός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος», κατοικητήριον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί γεννιέται τό ἐρώτημα: Πῶς καί πότε συντελεῖται, γίνεται αὐτό; Κατά τήν τέλεσιν τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων τοῦ Βαπτίσματος καί τοῦ Χρίσματος. Ἀπό τήν στιγμήν ἐκείνην ἐνοικοῖ μέσα μας ὁ Χριστός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα.
Ἐν συνεχείᾳ, παραινετικός ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅπως προείπαμεν. Μᾶς συμβουλεύει καί μᾶς λέγει: Ἀκριβῶς ἐπειδή εἴμαστε ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, «καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ». Μᾶς μιλάει γιά τήν  καθαρότητα καί τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Σέ ἄλλη του ἐπιστολή, γράφοντας τήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολήν του, μεταξύ τῶν ἄλλων, ὀομάζει καθαρότητα τήν ἀπελευθέρωσιν ἀπό τήν ἁμαρτίαν, τήν ἀπέκδυσιν τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, προκειμένου νά ἐνδυθῇ τόν νέον ἄνθρωπον, «τόν ἀνακαινούμενον κατ’εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν».
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέγει ὅτι ὡς ἄνθρωποι ὅλοι μας ἁμαρτάνομε. Καί τί μᾶς συνιστᾶ; Τήν μετάνοιαν καί τήν κάθαρσιν ἀπό τόν μολυσμόν τῆς σαρκός καί τοῦ πνεύματος. Τί σημαίνει μετανοῶ; Συνειδητοποιῶ τά λάθη μου, τίς ἁμαρτίες μου, πονάω ψυχικά γι’αὐτές, συμμετέχω στό Ἱερό Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως, ὁπλίζομαι μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ καί προσπαθῶ νά βιώσω τό θέλημα καί τόν Νόμον τοῦ Θεοῦ στή ζωή μου, καί, βεβαίως, νά μήν ἐπαναλάβω τίς ἁμαρτίες αὐτές.
Τοῦτο ἀπαιτεῖ μεγάλην προσπάθειαν, ἔντονον ἀγῶνα. Ἀγῶνα μέσω τοῦ ὁποίου ἐπιδιώκομε τόν ἁγιασμόν, τήν ἁγιωσύνην, καί αὐτά ἐπιτυγχάνονται μέ φόβον Θεοῦ, μέ σεβασμόν τῶν θείων Του ἐντολῶν, τῆς θείας διδασκαλίας Του, τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ.
Ἄν θέλομε νά  θυμηθοῦμε σχετικές ἐντολές τοῦ Θεοῦ, θά πρέπει νά ἀνατρέξωμε στούς Μακαρισμούς, ὅπου μεταξύ τῶν ἄλλων ὁ Χριστός μᾶς λέγει: «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται». Μακάριοι, δηλαδή εὐλογημένοι, ὅσοι ἔχουν καθαροί τήν καρδιά τους ἀπό κάθε μουσμόν ἁμαρτίας, διότι αὐτοί θά δοῦν τόν Θεόν. Σέ ἄλλο δέ σημεῖον ὁ Χριστός μᾶς παραγγέλλει «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιος εἰμί».
Καί τώρα τό ἐρώτημα: Πῶς φθάνομε στήν ἁγιωσύνη; Πρωτίστως μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία εἶναι δεδομένη γιά τόν κάθε ἄνθρωπον. Δέν ἐξαιρεῖ ὁ Θεός κανέαν. Ὅμως θά πρέπει νά συνοδεύεται καί ἀπό τήν προσπάθειαν τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία συνίσταται:
Πρῶτον, στήν ζωντανή καί συνειδητή συμμετοχή τοῦ χριστιανοῦ στήν ἐκκλησιαστική καί μυστηριακή ζωή (προσευχή, ἐκκλησιασμός, μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, μετάνοια, ἐξομολόγησις, Θεία Κοινωνία, ἀγαθά και θεάρεστα ἔργα, κ.ἄ.). Καί Δεύτερον, στήν τήρησι καί φύλαξι τῶν θείων ἐντολῶν, σύμφωνα μέ τά λόγια τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου πρός τούς μαθητάς Του «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἅγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν».
Ἀδελφοί μου!
Ὁ δρόμος τῆς θεώσεως, τοῦ ἁγιασμοῦ, τῆς ἁγιωσύνης εἶναι δύσβατος, εἶναι δρόμος μετ’ ἐμποδίων, ἀπαιτεῖ ἐπίπονον ἀγῶνα καί συνεχῆ ἄσκησιν. Τόν ἔχουν διαβῆ οἱ ἀναρίθμητοι ΑΓΙΟΙ τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ Χριστός μας εἶναι συνοδοιπόρος, μᾶς ἐνισχύει, εἶναι κοντά μας, εἶναι δίπλα μας. Ἄς Τόν παρακαλέσομε νά εὐλογῇ τήν προσπάθειά μας, ὥστε νά πορευώμεθα στόν δρόμον τῆς ἐσωτερικῆς καθαρότητος, ζῶντας πάντοτε μέσα στήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι τό μεγάλο ἐργαστήρι τῆς ἁγιότητος. Γένοιτο ! ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ GRAFEITUPOU Τήν Κυριακήν 15 Ἰανουαρίου 2017 ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μᾶρκος θά τελέσῃ τήν Θ. Λειτουργίαν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίων Ἀποστόλων Κυψέλης, καί ἐν συνεχείᾳ θά τελέσῃ Μνημόσυνο τοῦ Ψαριανοῦ πυρπολητοῦ Κωνσταντίνου Κανάρη. Ὁ Κ. Κανάρης εἶναι ὁ κτίτωρ τοῦ Ναοῦ αὐτοῦ εἰς τόν ὁποῖον διασώζεται ἀκόμη τό στασίδι του. ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ



GRAFEITUPOU 
Τήν Κυριακήν 15 Ἰανουαρίου 2017 ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μᾶρκος θά τελέσῃ τήν Θ. Λειτουργίαν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίων Ἀποστόλων Κυψέλης, καί ἐν συνεχείᾳ θά τελέσῃ Μνημόσυνο τοῦ Ψαριανοῦ πυρπολητοῦ Κωνσταντίνου Κανάρη. Ὁ Κ. Κανάρης εἶναι ὁ κτίτωρ τοῦ Ναοῦ αὐτοῦ εἰς τόν ὁποῖον διασώζεται ἀκόμη τό στασίδι του.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2017

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 8 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2017

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 8 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2017


ICXCNIKA

Ἀριθμός 2
Κυριακή 8 Ἰανουαρίου 2017
( Ἐφεσ.δ΄7-13 )
Μία ἀπό ἐκεῖνες τίς ἐπιστολές τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἀδελφοί μου, πού ὀνομάζονται ἐπιστολές τῆς αἰχμαλωσίας, εἶναι καί ἡ πρός Ἐφεσίους ἐπιστολή, τμῆμα τῆς ὁποίας ἀκούσαμε σήμερα ὡς Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ὀνομάζονται ἐπιστολές τῆς αἰχμαλωσίας, διότι ἐγράφησαν μέσα στή φυλακή, στή φυλακή τῆς Ρώμης, ὅπου βρισκόταν δέσμιος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Σέ σκοτεινό κελί κλεισμένος, καί ὅμως βρίσκει τόν τρόπον νά νουθετήσῃ, νά παραγγείλλῃ, νά διδάξῃ, νά φωτίσῃ τά πνευματικά του τέκνα, ἀλλά καί τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ φυλακή, γιά τόν Ἀπόστολον Παῦλον εἶναι ὁ ἄμβωνας ἀπ’ ὅπου κηρύττει τήν Ἀλήθεια (τό Α κεφαλαῖο), τόν Χριστόν, ὁ ὁποῖος εἶναι «ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή».
Τί διδάσκει μεταξύ τῶν ἄλλων; Ὅτι «ἑνί ἑκάστῳ ἐδόθη ἡ χάρις κατά τό μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ».Ὅτι ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει λάβει τήν Χάριν τοῦ Χριστοῦ καί μάλιστα ὡς δῶρον, ὡς δωρεά ἀπό τόν Θεόν. Τί σημαίνει αὐτό; Τί σημαίνει Χάρις τοῦ Θεοῦ; Στό ἐρώτημα θά μᾶς ἀπαντήσουν θεόπνευστοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἑρμηνεύοντες αὐτήν τήν φράσιν μᾶς λέγουν:
Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ δυνατότης πού μᾶς ἔδωσε ὁ Χριστός νά ζήσωμε τήν αἰώνιον ζωήν κοντά Του, νά οἰκειοποιηθοῦμε τήν σωτηρία. Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅλον τό ἀπολυτρωτικόν ἔργον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅτι ἐγεννήθη ὡς ἄνθρωπος, ἔζησε ἀνάμεσά μας, ἐδίδαξε, ἐπόνεσε, ἐσταυρώθη, ἀλλά καί ἀνέστη ὡς Θεός, Ὅλ’αὐτά συνιστοῦν αὐτό πού ὀνομάζομε σωτηρία. Καί ἡ σωτηρία εἶναι χάρις, εἶναι δωρεά τοῦ Χριστοῦ, εἶναι δῶρον τῆς ἀγάπης καί τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ. «Οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον». Ἔκτοτε « ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, ὁ δέ ἀπιστήσας κατακριθήσεται».
Κατά μίαν ἄλλην ἑρμηνείαν, Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι τά πολλά καί ποικίλα χαρίσματα πού λαμβάνει ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν στιγμήν πού βαπτίζεται καί γίνεται μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, καί, κατόπιν, καθώς τελεῖται τό Ἱερό Μυστήριον τοῦ Χρίσματος, ὁπότε ὁ Ἱερεύς χρίει τόν νεοφώτιστον μέ τό Ἅγιο Μύρο, λέγοντας «σφραγίς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου». Τότε μεταδίδονται σ’αὐτόν τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κάποια ἀπό αὐτά ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τά κατονομάζει, ὅταν μᾶς λέγει: «Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια».
«Ἑνί ἑκάστῳ ἐδόθη ἡ Χάρις κατά τό μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ» σημαίνει ἀκόμα ὅτι ὁ Χριστός ἔχει δώσει στόν καθένα μας, ἔχει προικίσει τόν καθένα μας μέ κάποια ἰδιαίτερα, ξεχωριστά, εἰδικά χαρίσματα, τά ὁποῖα διαφέρουν ἀπό ἄνθρωπον σέ ἄνθρωπον. Γιά παράδειγμα, κάποιος ἔχει τό χάρισμα τῆς ὑπομονῆς καί λέμε «αὐτός εἶναι πέτρα τῆς ὑπομονῆς», ἐνῶ κάποιος ἄλλος εἶναι εὐέξαπτος, «ἀνάβει σάν τό σπίρτο », ὅπως λέμε. Ἕνας ἄλλος ἔχει τό χάρισμα τῆς φιλανθρωπίας, δηλαδή ὁ πόνος τοῦ ἄλλου τόν ἀγγίζει στήν ψυχή, τόν εὐαισθητοποιεῖ, τρέχει νά βοηθήσῃ σάν καλός Σαμαρείτης, ἐνῶ κάποιος ἄλλος ἀδιαφορεῖ, μένει ἀσιγκίνητος, ψυχρός, βλέποντας μόνον τό ἄτομό του, τόν ἑαυτούλην του, τό ΕΓΩ του. Ἤ, ὁ ἕνας εἶναι ταπεινός, φθονεῖ τήν προβολή, ὅταν κάνει τό καλό θέλει νά τό γνωρίζῃ μόνον ὁ Θεός, ζητάει ὡς ὁ τελώνης τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, λέγοντας «ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ», ἐνῶ κάποιος ἄλλος διαχωρίζει τόν ἑαυτόν του ὡς ἄλλος Φαρισαῖος λέγοντας «οὐκ εἰμί ὥσπερ οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, …». Ἄλλο παράδειγμα: ὁ ἕνας δέχεται μέ καρτερία καί ἀγογγύστως τήν ἀνίατη ἀρρώστια καί… δοξάζει τόν Θεόν,ναί δοξάζει καί εὐχαριστεῖ τόν Θεόν γι’αὐτήν τήν ἐπίσκεψίν Του, ἐνῶ ὁ ἄλλος ὀλιγοπιστεῖ καί τά βάζει μέ τόν Θεόν. Θέλετε κι ἄλλο παράδειγμα;  Κάποιος εἶναι εὐχαριστημένος ἀπό τά λίγα ἀγαθά πού τοῦ ἔχει δώσει ὁ Θεός, ἐνῶ κάποιος ἄλλος, ἀχόρταγος ὤν, ἄν καί ἔχει πολλά, δέν εὐχαριστεῖ τόν δοτῆρα τῶν ἀγαθῶν Θεόν, γιατί θέλει κι ἄλλα.
Ὅμως, εἴτε μέ τήν πρώτην ἔννοιαν δοῦμε τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, εἴτε μέ τήν δευτέραν, εἴτε μέ τήν τρίτην, σημασίαν ἔχει κι ἄς τό προσέξωμε τοῦτο: Ποιός ὁ σκοπός καί ποιό τό χρέος μας; Δηλαδή,  γιατί μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός τά χαρίσματα; «Πρός καταρτισμόν τῶν ἁγίων…», λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Δηλαδή, σκοπός τῶν χαρισμάτων εἶναι: Πρῶτον, ἡ προκοπή τῶν πιστῶν στήν ὀρθή πίστι καί τήν ἐν Χριστῷ ζωήν. Δεύτερον, τό ἔργον τῆς διακονίας. Πού σημαίνει, μᾶς τά ἔδωσε ὁ Θεός ὄχι μόνον γιά τόν ἑαυτόν μας, ἀλλά καί γιά τό καλό τῶν ἀδελφῶν μας, γιά νά θέσωμε τά χαρίσματά μας στήν ὑπηρεσία τοῦ κοινοῦ συμφέροντος. Καί τρίτον, γιά νά στερεώνεται τό πνευματικό οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας καί νά δοξάζεται ὁ Θεός.
Τό χρέος μας; Ποιό τό χρέος μας; «Νά καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς ἄνδρα τέλειον». Δηλαδή, νά προσπαθοῦμε νά ὁμοιάσωμε μέ τόν Χριστόν, νά γίνωμε, κατά τό ἀνθρωπίνως δυνατόν, τέλειοι, ἅγιοι, ξερριζώνοντας μέσα ἀπό τήν ψυχή μας τά πάθη πού φωλιάζουν καί κατατρώγουν ὡς ἄλλος καρκίνος τήν ψυχή μας, ὅπως αὐτά τοῦ θυμοῦ, τῆς ὀργῆς, τῆς ὑπερηφανείας, τοῦ ἐγωισμοῦ, τῆς πλεονεξίας, τῆς ἀχαριστίας, τῆς φιλαυτίας, τῆς φιληδονίας, τῆς φιλαργυρίας κ.λπ. Δύσκολο, βεβαίως, τοῦτο, ὅμως ὄχι ἀκατόρθωτο.
Ἀδελφοί μου!
Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ εἶναι δεδομένη. Ὁ Θεός « πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Ὅμως δέν σώζει μόνη ἡ Χάρις, διότι ὁ Θεός σέβεται τήν ἐλευθερίαν τοῦ ἀνθρώπου. Τά χαρίσματα, ἐπίσης, εἶναι δεδομένα. Ὁ Θεός ἔχει προικίσει τόν κάθενα μας μέ ἰδιαίτερα χαρίσματα. Τί μένει σέ μᾶς; Ἡ δική μας διάθεσις, ἡ θέλησίς μας, ὁ ζῆλος μας, ἡ προσπάθεια νά ζήσωμε κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά τηρήσωμε τίς ζωηφόρες ἐντολές Του, ἀξιοποιώντας κατ’αὐτόν τόν τρόπον καί ἐπαυξάνοντας τά δοθέντα ἀπό τόν Θεόν σέ μᾶς χαρίσματα, μέ ἀπώτερο σκοπόν τήν ΣΩΤΗΡΙΑ μας. Γένοιτο!
ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ