Πρόγραμμα Λατρευτικής Διακονίας Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου κ. Μάρκου περιόδου 5 Απριλίου έως και 14 Μαΐου 2013/ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Πρόγραμμα Λατρευτικής Διακονίας Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου κ. Μάρκου περιόδου 5 Απριλίου έως και 14 Μαΐου 2013/ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 676/191/11-3-2013 Ἐπέτειος τοῦ μεγάλου καί φοβεροῦ σεισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἔπληξε τό Νησί μας τήν 22αν Μαρτίου 1881ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 676/191/11-3-2013 Ἐπέτειος τοῦ μεγάλου καί φοβεροῦ σεισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἔπληξε τό Νησί μας τήν 22αν Μαρτίου 1881

Ἀρ. Πρωτ.: 676

Ἀρ. Διεκπ.: 191

Ἐν Χίῳ τῇ 11ῃ Μαρτίου 2013

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Π ρ ό ς

τόν Ἱερόν Κλῆρον

τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Διά τοῦ παρόντος, γνωρίζομεν ὑμῖν, ὅτι τήν Παρασκευήν 22αν Μαρτἰου ἐ. ἔ., Ἐπέτειον τοῦ μεγάλου καί φοβεροῦ σεισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἔπληξε τό Νησί μας τήν 22αν Μαρτίου 1881, μέ συνέπειαν χιλιάδας θυμάτων καί πλῆθος ἐρειπίων, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μᾶρκος θά τελέσῃ πρωινήν Προηγιασμένην Θ. Λειτουργίαν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Παναγίας Ρουχουνίου, ὡς περιοχήν μεγάλως πληγεῖσαν, καί θά ἀναπέμψῃ Δέησιν.

Ὅθεν, παρακαλοῦμεν ὑμᾶς, ὅπως ἀφ’ ἑνός μέν γνωρίσητε τοῦτο εἰς τόν εὐσεβῆ λαόν κατά τήν Θ. Λειτουργίαν τῆς 17ης Μαρτίου ἐ. ἔ. ὡς καί κατά τήν Προηγιασμένην Θ. Λειτουργίαν τῆς 20ῆς Μαρτίου ἐ. ἔ., ἀφ’ ἑτέρου δέ ἀναπέμψητε εἰς τόν καθ’ ὑμᾶς Ἱερόν Ναόν τήν κατωτέρω Δέησιν, μετά τήν ὡς «ὀπισθάμβωνον Εὐχήν» τῆς Προηγιασμένης Θ. Λειτουργίας τῆς 22ας Μαρτίου ἐ. ἔ.

Δ Ε Η Σ Ι Σ

Ἀπολυτίκιον

« Ὁ ἐπιβλέπων ἐπί τήν γῆν καί ποιῶν αὐτήν τρέμειν, ῥῦσαι ἡμᾶς τῆς φοβερᾶς τοῦ σεισμοῦ ἀπειλῆς καί κατάπεμψον ἡμῖν πλούσια τά ἐλέη σου, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε».

Ἐκτενής

«Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου, δεόμεθά σου ἐπάκουσον καί ἐλέησον.

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν.

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν Μάρκου καί πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος.

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τήν ἁγίαν ἐκκλησίαν, τήν νῆσον, πόλιν καί ἐνορίαν ταύτην καί πᾶσαν πόλιν καί χώραν ἀπό ὀργῆς, λιμοῦ, λοιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου καί αἰφνιδίου θανάτου καί ὑπέρ τοῦ ἵλεων, εὐμενῆ καί εὐδιάλλακτον γενέσθαι τόν ἀγαθόν καί φιλάνθρωπον Θεόν ἡμῶν τοῦ ἀποστρέψαι καί διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργήν καί νόσον τήν καθ’ ἡμῶν κινουμένην καί ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς καί ἐλεήσαι ἡμᾶς.

Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ μακαρίας μνήμης καί αἰωνίου ἀναπαύσεως πάντων τῶν θυμάτων τοῦ μεγάλου καί φοβεροῦ σεισμοῦ τῆς νήσου ταύτης καί ὑπέρ τοῦ σγχωρηθήναι αὐτοῖς πᾶν πλημέλλημα ἑκούσιόν τε καί ἀκούσιον.

Ὅτι ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος Θεός ὑπάρχεις καί Σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.»

Ε Υ Χ Η

Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν

Ὁ Θεός, ὁ μέγας, καί φοβερός, καί θαυμαστός, ὁ μόνος ἀληθινός, ὁ ποιῶν πάντα, καί μετασκευάζων¨ ὁ ἐπιβλέπων ἐπί τήν γῆν, καί ποιῶν αὐτήν τρέμειν¨ ὁ ἁπτόμενος τῶν ὀρέων καί καπνίζονται¨ ὁ σείων τήν ὑπ’οὐρανόν ἐκ θεμελίων, οἱ δέ στύλοι αὐτῆς οὐ σαλεύονται¨ ὁ τά θεμέλια τῆς γῆς σαλεύων, ἥδρασται δέ τῷ σῷ νεύματι¨ ὅν πάντα φρίσσει καί τρέμει ἀπό προσώπου τῆς δυνάμεώς σου¨ ὅτι ἀνυπόστατος ἡ ὀργή τῆς ἐπί ἡμᾶς τούς ἁμαρτωλούς ἀπειλῆς σου, ἀμέτρητόν τε καί ἀνεξιχνίαστον τό ἔλεος τῆς ἐπαγγελίας σου¨ αὐτός μνήσθητι τῶν οἰκτιρμῶν σου, Κύριε, καί τά ἐλέη σου παράσχου ἡμῖν, ὅτι ἀπό τοῦ αἰῶνός εἰσι¨ στήριξον τήν κτίσιν, στερέωσον τήν γῆν, παῦσον τόν κλόνον αὐτῆς, ἕδρασον τήν δονηθεῖσαν οἰκουμένην, καί μή συναπολέσῃς ἡμᾶς ταῖς ἀνομίαις ἡμῶν, μηδέ καταδικάσῃς ἡμᾶς ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς.

Ὅτι σύ εἶ ὁ Θεός ἡμῶν, Θεός τοῦ ἐλεεῖν καί σώζειν, καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρί, καί τῷ Υἱῷ, καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί, καί εἰς τούς ἀῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἐντολῇ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου

Ὁ Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος

+Πρωτοπρ. Δημήτριος Κ. Γεόμελος

Η ενορία της Παναγίας της Λατομίτισσας, στους λαθρομετανάστες.ΠΗΓΗ: Ιστοσελίδα Ιεράς Μητροπόλεως Χίου Ψαρών και Οινουσσών

Η ενορία της Παναγίας της Λατομίτισσας, στους λαθρομετανάστες.

ΠΗΓΗ: Ιστοσελίδα Ιεράς Μητροπόλεως Χίου Ψαρών και Οινουσσών

Την προηγούμενη εβδομάδα η ενορία της Παναγίας Λατομιτίσσης, έκανε την καθιερωμένη ετήσια σύναξη (τσάι) της. Μετά την ολοκλήρωση της όμορφης αυτής βραδιάς, η σκέψη τόσο του εφημερίου πατρός Βασιλείου Φιλιππάκη όσο και των μελών του εκκλησιαστικού συμβουλίου, στράφηκε προς τους πάσχοντες λαθρομετανάστες. Μετά από σχετική επικοινωνία με τους πατέρες της ιματιοθήκης, δοθήκαν οι ανάλογες πληροφορίες και έτσι, αφού συγκεντρώθηκαν όλα τα εδέσματα, παραδόθηκαν από τον εφημέριο και την επιτροπή στον χώρο που φιλοξενούνται οι λαθρομετανάστες.

Εκ της ιματιοθήκης.

Π. Αντώνιος & π. Μιχαήλ.

Θείο Κήρυγμα στην εορτή του Αγίου Ανθίμου (15 Φεβρουαρίου 2013) ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Θείο Κήρυγμα στην εορτή του Αγίου Ανθίμου (15 Φεβρουαρίου 2013) ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Σεβασμιότατε, σεβαστοί πατέρες, σεβάσμια ηγουμένη, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Κάποιοι από εσάς έχετε ζωντανή στη μνήμη σας τη μορφή του Αγίου Ανθίμου. Όμως κι εμείς οι νεώτεροι που δεν τον ζήσαμε από κοντά, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι όταν θελήσουμε να προσεγγίσουμε με το νου και την καρδιά μας την προσωπικότητα και την αγία βιωτή του, κι εμείς τότε τον αισθανόμαστε ζωντανό δίπλα μας.

Σήμερα τιμούμε τον Άγιο Άνθιμο. Βρισκόμαστε σ’ αυτόν τον περικαλλή ναό και σε τούτο το ήσυχο μοναστήρι που ο ίδιος έχτισε. Από εδώ καθοδήγησε χιλιάδες άλλους ανθρώπους με τις συμβουλές του και το παράδειγμά του και τους έδειξε το δρόμο προς τη Βασιλεία του Θεού. Ιδιαιτέρως έμεινε γνωστός στους περισσότερους επειδή, χωρίς να υπολογίζει τη ζωή του, την υγεία του, την καλοπέρασή του, υπηρέτησε τους λεπρούς στο Λωβοκομείο της Χίου. Υπέμεινε αγόγγυστα την χρόνια σωματική του ασθένεια. Επιδόθηκε με ισχυρό πόθο στη νηστεία και την προσευχή. Θέλησε με τη ζωή του να υπηρετήσει το Χριστό στα πρόσωπα των αδελφών του.

Στη ζωή του Αγίου Ανθίμου, βρήκε πλήρη την εφαρμογή του ο μακαρισμός που ακούσαμε στο ιερό Ευαγγέλιο «Μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Δηλαδή: πανευτυχείς και μακάριοι είστε εσείς οι πτωχοί, που δεν επαίρεσθε από τα πλούτη, αλλά εξαρτάτε ταπεινά τον εαυτό σας από τον Θεόν και έχετε στηριγμένη την ελπίδα σας στην πρόνοιά Του. Και είστε μακάριοι, διότι είναι δική σας Βασιλεία του Θεού.

Ο Χριστός με το λόγο Του αυτό επαινεί και μακαρίζει τους πτωχούς που είναι απαλλαγμένοι από την υπερηφάνεια που φέρνει ο πλούτος και αφήνουν τα πάντα στην πρόνοια του Θεού. Άρα οι πτωχοί αυτοί για να είναι μακάριοι πρέπει να είναι ταπεινοί. Χωρίς την ταπείνωση εξομοιώνονται με τους πλούσιους αφού σκέπτονται και ενεργούν με τον ίδιο τρόπο κι ας στερούνται τα υλικά μέσα. Η φτώχεια δεν οδηγεί αυτόματα τον άνθρωπο στη Βασιλεία του Θεού. Όμως δημιουργεί κατάλληλες προϋποθέσεις για την καλλιέργεια των αρετών και κυρίως της ταπεινοφροσύνης. Τότε πραγματικά ανοίγει η πόρτα του Παραδείσου.

Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ταπείνωσης; Η χριστιανική ταπείνωση δεν είναι μια παράλογη και αφύσικη περιφρόνηση του εαυτού μας, όπως νομίζουν όσοι δεν γνώρισαν πραγματικά αυτή την αρετή. Δεν είναι ένας ανόητος εξευτελισμός της αξίας μας, μια κατάπνιξη της ικανότητάς μας και απάρνηση των προσόντων μας. Δεν είναι θεληματική μετάπτωση σε μια κατάσταση υποταγής. Ούτε πάλι ταπεινολογία, με την οποία μερικοί υποβιβάζουν και καταγγέλλουν τον εαυτό τους με τα λόγια τη στιγμή που μέσα τους έχουν άλλη ιδέα. Αλλά εντελώς το αντίθετο: επιστροφή στην πραγματική μας αξία και αποκατάσταση της αλήθειας. Είναι η αναγνώριση της αληθινής μας καταστάσεως και η ειλικρινής εξέταση του εαυτού μας. Είναι το περίφημο «γνῶθι σαὐτόν». Είναι η πνευματική συνείδηση και αυτογνωσία του ανθρώπου.

Έτσι, ο ταπεινός γνωρίζει πρώτα την πνευματική του κατάσταση. Έχει πεισθεί ότι είναι αμαρτωλός με όλη τη σημασία της λέξης, όπως το κατάλαβε ο τελώνης που, απευθυνόμενος στο Θεό, έλεγε: «ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷἁμαρτωλῷ». Ο ταπεινός δεν εξετάζει μόνο μια φορά τον εαυτό του. Αλλά και στο παρελθόν και στο παρόν βλέπει το πλήθος των αμαρτιών του και παραδέχεται ότι του ταιριάζει περισσότερο από κάθε άλλον ο τίτλος του «αμαρτωλού». Διαπιστώνει ότι ακόμα κι αν προσπάθησε πολύ, δεν κατάφερε ακόμα να γίνει άγιος γιατί διατηρεί, δυστυχώς, μέσα του τον παλαιό άνθρωπο. Συγκρίνοντας την εσωτερική του ζωή -σκέψεις, επιθυμίες, θελήματα, διαθέσεις- και την εξωτερική του ζωή -λόγια, πράξεις, ενέργειες- με το νόμο του Θεού αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν ακόμη πολλές ανοιχτές πληγές στον εαυτό του. Βλέπει τις ελλείψεις του. Γνωρίζει ότι δεν μπορεί να κρυφτεί μπροστά στο Θεό. Καταλαβαίνει πόσο πολύ απέχει από το πρότυπό μας, τον Ιησού Χριστό. Αισθάνεται την πάλη με τον εσωτερικό παλαιό άνθρωπο που αντιστρατεύεται το νόμο του Θεού. Από όλα αυτά οδηγείται στο μυστήριο της μετανοίας. Ζητά συγχώρεση από τον Θεό και δικαιώνεται.

Ο ταπεινός γνωρίζει καλά ποιες είναι οι διανοητικές του δυνάμεις, οι γνώσεις του, οι ικανότητές του. Εργάζεται στη θέση που τον έταξε ο Θεός ανάλογα με τις δυνάμεις του. Στις δουλειές του συνήθως πηγαίνει καλά διότι δεν στηρίζεται στις δικές του ελλιπείς δυνάμεις αλλά ζητάει από το Θεό να τον βοηθήσει και εξαρτά την ύπαρξή του από τον Θεό, που τον νιώθει ως το μοναδικό που μπορεί να ανταμείψει τους κόπους του. Δεν υπερεκτιμά τις ικανότητές του και δοξολογεί συνεχώς το Θεό για όλα τα δημιουργήματά Του.

Επίσης, ο ταπεινός γνωρίζει ότι η όποια περιουσία έχει, του έχει παραχωρηθεί από τον Θεό για να τη διαχειριστεί προς δόξαν Του. Κι αν δεν έχει περιουσία, δεν στεναχωριέται που δεν έγινε πλούσιος. Αρκείται στην πρόνοια του Θεού, εργάζεται και δοξολογεί.

Η ταπεινοφροσύνη εκδηλώνεται και εφαρμόζεται ως υπακοή. Υπακοή στο νόμο του Θεού, υποταγή σο θέλημά Του. Αλλά και στις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους ο ταπεινός είναι εύχρηστος εις διακονία, εξυπηρετικός και καταδεχτικός. Δεν ζητάει να υψώσει το άτομά του στα μάτια των άλλων. Κι αν έχει θέση ανώτερη στην κοινωνία, δεν αποφεύγει τη συναναστροφή με τους κατώτερούς του, ούτε χρησιμοποιεί την εξουσία του για ιδιοτελείς σκοπούς. Ακόμα, αναγνωρίζει πρόθυμα την ανωτερότητα των άλλων όπου αυτή υπάρχει και τους αποδίδει τις οφειλόμενες τιμές.

Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι ο ταπεινός ακολουθεί ακριβώς το πρότυπο που μας άφησε με τη ζωή του ο Κύριός μας, Ιησούς Χριστός.

Ο Άγιος Άνθιμος με τους πνευματικούς αγώνες του, κατόρθωσε να ελκύσει τη χάρη του Θεού και να γευτεί τη μακαριότητα που υποσχέθηκε ο Χριστός σε όσους Τον ακολουθούν.

Ευχηθείτε, σεβασμιότατε, δια πρεσβειών του Αγίου Ανθίμου, να γίνει η σημερινή ημέρα, η αρχή εντονότερου πνευματικού αγώνα, ώστε να ζήσουμε κι εμείς με τη χάρη του Θεού να ζήσουμε κι εμείς με τη χάρη του Θεού την ταπείνωση και συνεπώς και τη μακαριότητα των ταπεινών. Γένοιτο.

Πηγές :

1) Η Καινή Διαθήκη (με σύντομη ερμηνεία) †Π.Ν.Τρεμπέλα, Αδελφότης Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» Αθηναι 2011

2) Αρχιμανδρίτου Σεραφείμ Γ. Παπακώστα « Ἡ ἐπί τοῦ ὂρους ὀμιλία», Αδελφότης Θεολόγων «ἡ Ζωή» έκδοσις Πέμπτη Αθήναι 1972.

3) Βιογραφικά στοιχεία http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/osios_an8imos_xios.htm

[Η ομιλία του Διακόνου Εμμανουήλ Γ. Τζιώτη εκφωνήθηκε κατά τη διάρκεια της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας επί τη μνήμη του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Ανθίμου του Χίου στην Ιερά Μονή Παναγίας Βοηθείας Χίου (15 Φεβρουαρίου 2013)]

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Χίου κ. Μᾶρκος θά τελέσῃ τήν Ἀκολουθίαν τοῦ Μεγάλου Ἀποδείπνου εἰς τό Ἱερόν Προσκύνημα Ἁγίας Μαρκέλλης Βολισσοῦ.ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Χίου κ. Μᾶρκος θά τελέσῃ τήν Ἀκολουθίαν τοῦ Μεγάλου Ἀποδείπνου εἰς τό Ἱερόν Προσκύνημα Ἁγίας Μαρκέλλης Βολισσοῦ.

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

 

Ἀρ. Πρωτ.: 565

Ἀρ. Διεκπ.: 178

Ἐν Χίῳ τῇ 1ῃ Μαρτίου 2013

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Πρός

Τόν Ἱερόν Κλῆρον

καί τόν εὐσεβῆ λαόν

τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Διά τοῦ παρόντος, γνωρίζομεν ὑμῖν, ὅτι τήν Καθαράν Δευτέραν 18ην Μαρτίου ἐ.ἔ., πρώτην ἡμέραν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί ὥραν 5ην ἀπογευματινήν, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μᾶρκος θά τελέσῃ τήν Ἀκολουθίαν τοῦ Μεγάλου Ἀποδείπνου («Κύριε τῶν Δυνάμεων...») εἰς τό Ἱερόν Προσκύνημα Ἁγίας Μαρκέλλης Βολισσοῦ.

Διά τήν μετάβασιν καί ἐπιστροφήν τῶν εὐσεβῶν προσκυνητῶν θά ὑπάρχουν λεωφορεῖα, τά ὁποῖα θά ἐκκινήσουν τήν 11ην πρωινήν ἀπό τήν ἀφετηρίαν τοῦ ὑπεραστικοῦ ΚΤΕΛ.

Ἐντολῇ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Ο ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΣ

Ἀρχιμανδρίτης

Γεώργιος Κ. Λιαδῆς

Σημείωσις: Παρακαλοῦνται οἱ εὐλαβεῖς Κληρικοί. ὅπως ἀναγνώσουν τό παρόν Ἐγκύκλιον Σημείωμα, ἐπ’ Ἐκκλησίας, περί τό τέλος τῆς Θ. Λειτουργίας τῶν Κυριακῶν τῆς Ἀπόκρεω (10.3.2013) καί τῆς Τυρινῆς (17.3.2013).

Μεγάλη ανάγκη, για την κάλυψη της πρωινής σίτισης των λαθρομεταναστώνΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

 Μεγάλη ανάγκη, για την κάλυψη της πρωινής σίτισης των λαθρομεταναστών.

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Μετά από την καθημερινή πλέον τηλεφωνική επικοινωνία με την ομάδα κοινωνικών λειτουργών και μεταφραστών της αστυνομικής διεύθυνσης Χίου και πιο συγκεκριμένα με την κυρία Αγγελική Μουρούνα, οι ανάγκες των λαθρομεταναστών, δεν περιορίζονται μόνο στην ένδυση και υπόδηση. Οι πενήντα ψυχές, που βρίσκονται εκεί έχουν ανάγκη μερικής σίτισης.

Μεγάλη ανάγκη, για την κάλυψη της πρωινής σίτισης των λαθρομεταναστών. Μπορούν τα παιδιά, που είναι η πιο ευπαθής ομάδα να σιτίζεται μονο με το μεσημεριανό φαγητό;. Ο Χριστός μας καλεί εμείς θα ανταποκριθούμε;

Εξάλλου, όταν ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας κ. Μάρκος, μας ανέθεσε, την διακονία της Ιματιοθήκης, τα λόγια του, που είναι χαραγμένα μέσα στην καρδιά μας ήταν: « όποιος, έλθει στην Ιματιοθήκη της Αγάπης και ζητά βοήθεια, ότι είδους είναι, εσείς θα προσπαθείτε να καλύπτετε αυτήν, να θεραπεύετε τις ανάγκες των πονεμένων ανθρώπων».

Έτσι λοιπόν, την Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013, η οικογένεια της ιματιοθήκης, βρέθηκε κοντά στους λαθρομετανάστες για να προσφέρει το πρωινό.

Παρακαλούμε λοιπόν, όποιος επιθυμεί να συνδράμει στην προσπάθεια μας αυτή, ας επικοινωνήσει μαζί μας. π. Αντώνιος: 6938745553 & π. Μιχαήλ: 6937151438.

Με οδηγό Τον Κύριο μας και πυξίδα τα λόγια του Μητροπολίτη μας, ας βοηθήσουμε και αυτές τις ταλαιπωρημένες ψυχούλες.

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΑΓΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ – ΑΓΙΟΤΗΤΑ (Ομιλία π. Δημητρίου Φώτη) ΠΗΓΗ :ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΑΓΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ – ΑΓΙΟΤΗΤΑ (Ομιλία π. Δημητρίου Φώτη) ΠΗΓΗ :ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Γιὰ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει ἔστω καὶ στοιχειώδη σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία, εἶναι συνηθισμένος ὅρος καὶ ἐπαναλαμβανόμενη λέξη, ἡ λέξη ἅγιος. Τὸν ἀκούει νὰ ἐπαναλαμβάνεται κατὰ κόρον σὲ ὅλες τὶς λατρευτικὲς εὐκαιρίες. Τὰ τροπάρια ἐπαναφέρουν σὲ ὅλους τους χρόνους τὶς πτώσεις καὶ τὰ πρόσωπα τὸ ρῆμα ἁγιάζω καὶ τὸ οὐσιαστικὸ ἁγιασμός, ἐνῷ στὶς ἀναγνώσεις τῶν ἀποστολικῶν περικοπῶν ὁ χριστιανὸς ἀκούει ἔκπληκτος τὴν προσφώνηση: «ἀδελφοὶ ἅγιοι» νὰ ἀπευθύνεται σ’ αὐτόν.

Ἡ ἁγιότητα εἶναι ἕνα χάρισμα, ποὺ δὲν ἔλλειψε ἀπὸ καμιὰ ἐποχὴ καὶ ποὺ ἐξακολουθεῖ νὰ ἀνθίζει ἀκόμα καὶ στὴ σημερινὴ ἐγωκεντρικὴ καὶ τεχνοκρατικὴ ἐποχή μας, ἡ ὁποία διακατέχεται ἀπὸ ἄκρατο εὐδαιμονισμὸ καὶ ὑπέρμετρη φιληδονία. Ἔτσι στὴν πνευματικὰ ἀποβιταμινωμένη καὶ κοινωνικὰ παγερὴ κοινωνία μας, ἔλαμψαν μὲ τὴν ἀκτινοβολοῦσα ἁγιαστικὴ καὶ θαυματουργική τους χάρη ἅγιες μορφές, ποὺ λαμπρύνουν τὸ πνευματικὸ στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας πρὸς δόξα τοῦ παναγίου ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ μας, τοῦ «θαυμαστοῦ ἐν τοῖς ἁγίοις Αὐτοῦ».

Ἀνάμεσα στὶς πολυάριθμες μορφὲς μαρτύρων, νεομαρτύρων, ὁσίων καὶ ἱεραρχῶν, ποὺ ἀνέδειξε ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ στὸ εὐλογημένο καὶ μυροβόλο νησί μας, ξεχωρίζει ὁ πολύαθλος ἀσκητὴς καὶ θαυματουργὸς Ἅγιος Ἄνθιμος, ὁ ἱδρυτὴς καὶ κτήτορας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Παναγίας τῆς Βοήθειας τῆς Χίου. Ἄνθος εὐῶδες, ὁ ἅγιος Ἄνθιμος, ὁ Γέροντας ποὺ σήμερα τιμοῦμε τὴ μνήμη του, ἄνθισε στὴν πάντερπνη Χίο μας καὶ εὐωδίασε ὅλη τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ τὴν χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τὸ Ὁποῖο κατοικοῦσε σ’ αὐτόν.

Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀνθίμου, ὅπως καὶ ἡ μνήμη κάθε Ἁγίου στὴν καθημερινότητα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου, γίνεται ἀφορμὴ νὰ καταθέσουμε κάποιες λιτὲς σκέψεις σχετικὰ μὲ τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν κατάκτησή της.

Ἀλήθεια,...ποιὸς σκέφτεται σήμερα πὼς ὁ κύριος σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου στὴ Γῆ αὐτὴ εἶναι ἡ κατάκτηση τῆς ἁγιότητας; Ὑπάρχουμε γιὰ νὰ γίνουμε ἅγιοι.

Ἡ ἀποτυχία αὐτῆς τῆς ἐπιτεύξεως ἀποτελεῖ τὴ μεγαλύτερη τραγῳδία τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Ὅμως πῶς θεωρεῖται σήμερα ἡ ἁγιότητα; Πῶς στεκόμαστε ἀπέναντί της, πῶς τὴν ἀντικρίζουμε καὶ πῶς τὴ ζοῦμε; Πῶς μποροῦμε νὰ τὴ βροῦμε καὶ νὰ τὴ χάσουμε, νὰ τὴ χρησιμοποιήσουμε ἤ καὶ νὰ τὴν ἐκμεταλλευθοῦμε ἀκόμη;

Ἡ ἁγιότητα δὲν ἐξαφανίζει τὴν ἀνθρώπινη προσωπικότητα. Δὲν καταστρατηγεῖ τὴν ἀνθρώπινη ἐλευθερία καὶ βούληση, τὴ μοναδικότητα καὶ ἱερότητα τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου. Ἡ ἁγιότητα δὲν εἶναι τηλεκατευθυνόμενη, δὲν εἶναι κατασκευὴ πανομοιότυπων ἀγαλμάτων. Ὑπάρχει μία λαθεμένη ἀντίληψη πολλῶν περὶ τῆς ἁγιότητας. Ὁ μυροβόλος συναξαριστὴς ἔχει πάμπολλα ξεχωριστά, ὡραῖα παραδείγματα, ἀπὸ τὴ Δύση καὶ τὴν Ἀνατολή, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, νέων καὶ γέρων, μορφωμένων καὶ ἀγραμμάτων, ἐγγάμων καὶ ἀγάμων, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, κλειστῶν καὶ ἀνοιχτῶν τύπων καὶ χαρακτήρων.

Ἡ ἁγιότητα ὡς κάτι τὸ θεῖο καὶ ἱερὸ προκαλεῖ γενικὰ δέος καὶ σεβασμό, θαυμασμὸ καὶ γοητεία, ἀλλὰ πρέπει νὰ ποῦμε πὼς μερικὲς φορὲς εἶναι συνυφασμένη καὶ μὲ τὸν μῦθο, τὴν ὑπερβολὴ καὶ τὴν ἐξωπραγματικότητα. Ὁ ἅγιος θεωρεῖται ἐντελῶς ξεκομμένος ἀπὸ κάθε τί τὸ κοσμικό. Ἡ πηγὴ τῆς ἁγιότητας, ἡ αὐτοαγιότητα καὶ αὐτοαγαθότητα εἶναι μόνον ὁ Θεός. Ἡ μετοχὴ ὅμως σὲ Αὐτὸν προσφέρει τὴν ἁγιότητα.

Οἱ πρῶτοι χριστιανοὶ ὀνομάζονταν ἅγιοι, γιὰ νὰ ὑπενθυμίζεται ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς τους. Σήμερα ἡ ἁγιότητα θεωρεῖται ἀπόμακρη, ἀπόκοσμη, ἀκατόρθωτη. Δωρεὰ γιὰ τὴν ἐπίλεκτη ἀριστοκρατία τοῦ πνεύματος. Ἀλλά ἡ ἁγιότητα δὲν εἶναι πρωτάθλημα, ὑπερφυσικὸ κατόρθωμα, ἀνδραγάθημα φοβερὸ καὶ κατάκτηση ρεκόρ. Ἡ ἁγιότητα δὲν ἔχει φωτεινὴ ἐπιγραφή, ἀστραποβόλο φωτοστέφανο, φαντασμαγορικὴ ἐπίδειξη σημείων καὶ ἀνάγκη διαφήμισης, διάχυσης καὶ χειροκροτήματος. Ἀγαπᾶ νὰ ζεῖ στὴν ἀφάνεια, τὴν ἀδοξία, τὴν ἀσημότητα, τὴ σιωπή, τὴ μετάνοια καὶ τὴν ταπείνωση. Ἡ ἁγιότητα εἶναι κοινωνία μὲ τὸν Πανάγιο Θεό, δὲν εἶναι ἀνθρώπινο ἐπίτευγμα. Εἶναι ἡ ἀληθινὴ ἰσορροπία, ἡ πραγματικὴ ὑγεία, ἡ οὐσιαστικὴ σχέση μὲ τὸν Θεό. Ἡ ὑπακοὴ στὴν ἐντολή Του νὰ γίνουμε ἅγιοι ὅπως εἶναι Αὐτός. Τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ἁγιασμός μας.

Ἁγιότητα σημαίνει ν’ ἀκολουθεῖς τὸν Χριστὸ καὶ στὴ Γεσθημανὴ καὶ στὸν Γολγοθᾶ. Ἡ ἁγιότητα δὲν μεταδίδεται, δὲν κερδίζεται μόνο μὲ ἀναγνώσεις βιβλίων καὶ μακρῶν συζητήσεων στὰ σαλόνια. Καλεῖται κανεὶς νὰ δώσει αἷμα, γιὰ νὰ λάβει πνεῦμα. Νὰ παλέψει ἐπίμονα καὶ ὑπομονετικὰ γιὰ νὰ νικήσει τὸ ἄγριο θηρίο τῆς πολυκέφαλης ὑπερηφάνειας. Ὁ ἅγιος νικᾶ τὴ φιλαυτία, τὴ φιλοσαρκία, τὴ φιλοδοξία καὶ τὴ φιλοχρηματία μὲ τὴ φιλοθεΐα, τὴ φιλανθρωπία, τὴ φιλαδελφία, τὴ φιλοτεκνία καὶ τὴ φιλάρετη ζωή.

Οἱ ἅγιοι, κατὰ τὸν μακαριστὸ Γέροντα Ἰουστίνο Πόποβιτς, εἶναι τὸ πραγματούμενο ἀνὰ τοὺς αἰῶνες εὐαγγέλιο, ὁ ἐπεκτεινόμενος Χριστός. Μᾶς ἀπέδειξαν ἔμπρακτα πὼς οἱ εὐαγγελικὲς ἀρετὲς εἶναι πραγματοποιήσιμες. Πολλοὶ χριστιανοὶ σήμερα ἀναζητοῦν μεγάλους ἁγίους, γιὰ νὰ λύσουν τὰ προβλήματά τους. Τοὺς ἁγίους δηλαδὴ καὶ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν ἐκκλησία τοὺς ἔχουμε καὶ τοὺς θέλουμε ἀπὸ καθαρὸ συμφέρον, γιὰ νὰ περνᾶμε ἀνενόχλητα, γιὰ νὰ περνᾶμε καλά. Ὑπάρχει μία μαγικὴ ἀντίληψη γιὰ τὴν ἁγιότητα, τὰ ἱερὰ μυστήρια καὶ τὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴ θρησκειοποίηση τῆς Ὀρθοδοξίας. Οἱ ἅγιοι, ἔλεγε ὁ Γέροντας Παΐσιος, θ’ ἀγαποῦν τὸν Χριστὸ ἀκόμη καὶ ἂν δὲν ὑπῆρχε ὁ Παράδεισος!…

Ἡ ἀληθινὴ ἁγιότητα, γιατί δυστυχῶς ὑπάρχει καὶ ἡ ψευδοαγιότητα, δὲν εἶναι μὲ τοὺς δυνατοὺς προβολεῖς, τὰ μεγάφωνα, τὰ φῶτα καὶ τὴν προβολή. Ὑπάρχει κρυμμένη καὶ στὸν Ἄθωνα καὶ στὴν πόλη καὶ στὸ χωριό. Θάλλει στὴ μυστικότητα, τὴν ταπεινότητα καὶ τὴν ἀγαθότητα τοῦ τίμιου, τοῦ εἰλικρινοῦς, ποὺ ὑπομένει ἀσθένεια, ἀπόρριψη, ἀποτυχία, πένθος, κατηγορία, εἰρωνεία... Ἡ ἁγιότητα μπορεῖ ν’ ἀποτελεῖ μειοψηφία κι ἐξαίρεση, ὅμως ὑπάρχει. Αὐτὸ εἶναι πολὺ σημαντικὸ καὶ ἀποτελεῖ μεγάλη ἐλπίδα.

Ὁ Θεὸς ἐπιθυμεῖ νὰ μᾶς κάνει συμμέτοχους στὶς ἰδιότητες τοῦ χαρακτῆρα Του καὶ «κοινωνοὺς θείας φύσεως». Ὁ Θεὸς εἶναι ἅγιος καὶ ἀπαιτεῖ τὴν ἁγιότητα ἀπὸ μᾶς τὰ πλάσματά του. «Ἅγιοι ἔσεσθε, ὅτι ἅγιος εἰμὶ ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν». Αὐτὴ εἶναι ἡ προτροπή Του. Στόχος καὶ σκοπὸς ὅλων τῶν χριστιανῶν εἶναι ἡ ἁγιότητα, ἡ κατάκτηση τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ «πεπτωκότος»ἀνθρώπου στὸν Παράδεισο.

Κανένας δὲν γεννιέται ἅγιος· μὲ τὸ συνεχῆ ἀγῶνα κατακτᾶ κανεὶς τὴν ἁγιότητα, βοηθούμενος ἀπὸ τὰ μέσα τῆς Χάριτος, τὰ ζωογόνα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ μᾶς ἐνισχύει, μᾶς δυναμώνει, μᾶς ἁγιάζει. Καὶ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ πλουσιοπάροχα ζεῖ ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς στὴν Ἐκκλησία. Ἐκεῖ τὴ συναντᾶμε καὶ τὴ γευόμαστε. Ἡ Ἐκκλησία -καὶ γιὰ νὰ ἀκριβολογοῦμε ἡ Ὀρθοδοξία-, διὰ τοῦ ἐπισκόπου καὶ τῶν ἱερέων Της, τῶν διακόνων Τῆς μᾶς σώζει. Εἶναι ἡ Μητέρα ποὺ τρέφει τὰ παιδιά Της μὲ τὸ ἄχραντο Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Νυμφίου Της. Ἐκτός της Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει σωτηρία καὶ λύτρωση. Μέσα σ’ Αὐτὴν ὁ ἀδύναμος ἄνθρωπος ἀναλαμβάνει δυνάμεις, συναντᾷ τὸν Παντοδύναμο Θεὸ κι ἔτσι ρίχνεται στὴν πάλη κατὰ τοῦ δαίμονα γιὰ νὰ ἐξέλθει νικητής.

Ἡ ἁγιότητα δὲν εἶναι οὐτοπία, κάτι τὸ μὴ πραγματοποιήσιμο, τὸ μὴ ἐφικτό. Τὴν ἁγιότητα τὴν κατέκτησαν σοφοὶ ποιμένες καὶ φιλάνθρωποι ἐπίσκοποι, ἡρωικοὶ νέοι καὶ σεμνὲς παρθένες, ὅσιοι, ἀσκητὲς καὶ ἐνάρετοι οἰκογενειάρχες, φλογεροὶ ἱεραπόστολοι καὶ ἐθνομάρτυρες, ἐπώνυμοι καὶ ἀνώνυμοι... Πολλοὶ ἀνώνυμοι καὶ ἄσημοι!

Ἡ Ἁγιότητα, ἀδελφοί μου, εἶναι ὑπόθεση τοῦ χθές, τοῦ παρόντος καὶ τοῦ μέλλοντος στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Μία κατάσταση τόσο φυσικὴ στὸν Ὀρθόδοξο κόσμο καὶ στὴν Ὀρθόδοξη ἐμπειρία, ὅσο φυσικὴ εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή. Ὑπόθεση ποὺ ἀφορᾶ ὅλους, στόχος ποὺ πρέπει νὰ βάλουμε ὅλοι, ἀποσκοπώντας στὴν Θεϊκὴ τιμὴ μᾶλλον κι ὄχι στὴν ἀνθρώπινη ἀναγνώριση. Ὅλες μας οἱ προσευχὲς ἔχουν ὡς σκοπό, νὰ καταφέρουμε νὰ ἀγαπᾶμε τὸν Θεὸ καὶ τὸν πλησίον μας. Ἅγιος θὰ ὀνομαστεῖ δικαίως ἐκεῖνος, τοῦ ὁποίου ἡ ἀγάπη ὑπερνικᾶ τὰ πάντα, κάθε μῖσος καὶ κάθε ἄσχημο πάθος. Ὁ ἅγιος νικᾶ μὲ τὴ βοήθεια τῆς χάριτος ἀκόμα καὶ τὴν ἴδια τοῦ τὴ φύση· εἶναι ἕνας ἀναμορφωμένος, ἕνας ἱκανοποιημένος, ἕνας ἑνοποιημένος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος συγκεφαλαιώνει ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα, ὅλη τὴ δημιουργία.

Στὸ νησὶ τῆς μαστίχας, τῆς λεμονιᾶς καὶ τῆς ἐλιᾶς, στὸ νησὶ τῶν ὁσίων καὶ τῶν μαρτύρων, τὴν πολύπαθη μὰ καὶ εὐωδιάζουσα Χίο, ὁ ἅγιος Ἄνθιμος ἦταν προορισμένος ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ γίνει «σκεῦος ἐκλογῆς» καὶ νὰ ἀναδειχθεῖ ἀπλανὴς καὶ σοφὸς «παιδαγωγὸς εἰς Χριστὸν» πλήθους εὐσεβῶν χριστιανῶν.

Εἴθε ὁ ἔνθερμος ἀντιλήπτορας τῶν πτωχῶν, τῶν λεπρῶν καὶ τῶν κατατρεγμένων Ἅγιος Ἄνθιμος, ὁ θαυματουργὸς καὶ πολύαθλος ἀσκητής, ποὺ σήμερα τιμοῦμε τὴ μνήμη του, νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν πορεία μας πρὸς τὴν ἁγιότητα, νὰ μᾶς διδάξει καὶ νὰ μᾶς ἀφυπνίσει πνευματικὰ μὲ τὸν ἔνθεο ζῆλο, τὴ φιλόθεη βιωτὴ καὶ τὶς πολύτιμες διδαχές του. ΑΜΗΝ!

[Η ομιλία εκφωνήθηκε κατά τη διάρκεια του Αρχιερατικού Εσπερινού επί τη μνήμη του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Ανθίμου του Χίου στην Ιερά Μονή Παναγίας Βοηθείας Χίου (14 Φεβρουαρίου 2013)]