Τό θαῦμα τοῦ Ἁγίου Φανουρίου πού ἔζησε ἡ Αὐγούστα

Δευτέρα, 9 Δεκεμβρίου 2013

Τό θαῦμα τοῦ Ἁγίου Φανουρίου πού ἔζησε ἡ Αὐγούστα

ἀπό τήν Ἑλένη Κίτσου

Ἦταν ἀκριβῶς τέτοια μέρα, πρίν 18 ὁλόκληρα χρόνια... Ἔκανε πολύ ζέστη. Ἡ Αὐγούστα μόλις εἶχε γυρίσει ἀπό τά νοσοκομεῖα... Ἡ κούραση σέ ὅλο το κορμί, τῆς φαινόταν ἀστεία μπροστά στόν τεράστιο πόνο πού ξέσκιζε τήν ψυχή της...

Λίγα μέτρα μακρύτερα, στό ΑΧΕΠΑ μόλις εἶχε βγεῖ ὁ πολυαγαπημένος τῆς πατέρας ἀπό τήν ἐντατική καί λίγο πιό πέρα στό Ἱπποκράτειο νοσοκομεῖο, χαροπάλευε ὁ ἄντρας της. Ποιόν νά παρηγορήσει πρῶτα, τή μάνα της, τά παιδιά της, τά πεθερικά της, τούς φίλους καί τούς συγγενεῖς...ποιόν πρῶτα;.

Οἱ μόνες ὄμορφες στιγμές πού ζοῦσε, ἦταν νά φάει ἕνα γιαουρτάκι καί νά πιεῖ μιά λεμονάδα πρίν κλείσει τό βράδυ τά μάτια της. Τραγικό...νά παίρνει νόημα ἡ ζωή της καί νά ἀντέχει γιά νά φάει ἕνα γιαουρτάκι...

Πῆρε τό κινητό δίπλα στό μαξιλάρι της, μή τυχόν καί γίνει κάτι ἄσχημο τή νύχτα καί τήν πάρει ἡ ἀποκλειστική νοσοκόμα... Ὁ Σπύρος καί ἡ Ζωή κοιμόταν ἤδη στήν κρεβατοκάμαρά τους. Ἐκείνη ξάπλωσε στόν καναπέ, σχεδόν μέ τά ροῦχα γιά νά εἶναι ἀνά πάσα στιγμή, ἕτοιμη. Προσπάθησε νά συγκεντρωθεῖ, εἶχε ἀνάγκη νά προσευχηθεῖ. Ἔβλεπε συχνά στόν ὕπνο της, ἤ στόν ξύπνιο της...δέν ἤξερε...ἕνα κοριτσάκι νά τῆς κρατᾶ τό χέρι. Τά αὐτοκίνητα ἔτρεχαν καί τά λάστιχα κολλοῦσαν ἀπό τά φρεναρίσματα στή ζεστή ἄσφαλτο... Ὁ ἀέρας μύριζε καλοκαίρι. Ἡ Αὐγούστα εἶχε χάσει τόν χρόνο καί τίς ἐποχές. ‘Αλήθεια, βγῆκαν τά σταφύλια’ ρώτησε μέ ἔκπληξη τό πρωί τήν περιπτερού ὅταν πῆγε νά πάρει ἕνα μπουκάλι νερό καί στό εἶδε μέσα στό ψυγεῖο τά σταφύλια. Ὁ χρόνος, εἶχε σταματήσει γιά ἐκείνη δύο μῆνες πρίν...Προσευχήθηκε καί ἔκλεισε τά μάτια.

Κοιμόταν, ἤ ἦταν ξύπνια; Δέν ἤξερε! Ξαφνικά, ἕνας ἀέρας πέρασε ἀπό δίπλα της καί τήν φύσηξε...καί μιά φωνή τῆς εἶπε: "Θέλω πίττα".

Πετάχτηκε ἀπό τόν καναπέ, κάθισε στήν ἄκρη του καί προσπαθοῦσε νά καταλάβει ἄν ἦταν ὄνειρο ἤ ἀληθινό αὐτό πού τῆς συνέβη. Τίποτε, μιά σιωπή....Σηκώθηκε καί πῆγε στήν κουζίνα νά πιεῖ λίγο νερό. Ξύπνησε καί ἡ Ζωή. Τί συνέβη, ρώτησε...Κάτι μέ ξύπνησε... τῆς εἶπε.

Αὔριο εἶναι ἡ γιορτή τοῦ Ἁγίου Φανουρίου, μονολόγησε ἡ Ζωή καί ἐδῶ  πιό κάτω εἶναι καί ἡ ἐκκλησία πού ἔχει τό ὄνομά του...Αὐγούστα σου ζήτησε Φανουρόπιτα ὁ Ἅγιος...!!!

Ἡ Αὐγούστα ὑπό κανονικές συνθῆκες δέν θυμόταν καμιά συνταγή ἀπό ἔξω, πώς ἔγινε καί ξαφνικά θυμήθηκε ὅλα τα ὑλικά πού ἔπρεπε νά ἀγοράσει, ἀποτελεῖ ἀκόμη μυστήριο... Ἀγόρασε ἀκόμη καί τήν φόρμα ψησίματος... Τήν ἑπόμενη μέρα τό πρωί, γύρισε ἀπό τό σοῦπερ μάρκετ καί γρήγορα γρήγορα ἔφτιαξε τήν Φανουρόπιτα...Τήν ἔβαλε σέ μιά ὄμορφη πιατέλα καί τήν πῆγε μέ τά πόδια στήν ἐκκλησία. Τό εἶχε τάξει στόν Ἅγιο....

Ὁ παπάς τήν κοίταξε περίεργα, ἦταν βλέπεις ξένη στήν ἐνορία. Τοῦ ζήτησε νά τή διαβάσει "ὑπέρ ὑγείας", ἀφοῦ τοῦ εἶπε μέσες ἄκρες το τί τῆς συνέβη... Ὁ πατερούλης γέλασε καί διάβασε τήν εὐχή... Μοίρασε τήν κόρη μου, εἶπε στό τέλος στούς ἀνθρώπους πού εἶναι ἔξω στό προαύλιο.

Ἄρχισε νά μοιράζει τά κομμάτια ἕνα ἕνα σέ κάθε ἄγνωστο ἄντρα ἤ γυναίκα πού βρέθηκε στήν ἐκκλησία...Ξάφνου, ἕνας παππούς τῆς λέει: ‘Μή τή μοιράσεις ὅλη κορίτσι μου, κράτησε καί γιά τό σπίτι’...Αὐτό ἦταν, ἔσπασε. Δάκρυα ἔτρεχαν ποτάμι ἀπό τά μάτια της καί ζωγράφιζαν τά μάγουλά της...’Δέν πειράζει τοῦ εἶπε, θά τήν μοιράσω ὅλη, ἐξάλλου εἶμαι μόνη...δέν ἔχω κανέναν’!!!

Ὁ πατέρας της καί ὁ ἄντρας τῆς ἔζησαν τελικά... Ἡ Αὐγούστα ξέρει πώς ἐκεῖνο τό βράδυ τῆς μίλησε ὁ Ἅγιος Φανούριος!!!!

Ἦταν μιά νύχτα, σά τήν σημερινή...

Πηγή: Ἁγιορείτικο Βῆμα

PHGH : agios.dimitrios.kouvaras.blogspot.com