Παρασκευή, 22 Νοεμβρίου 2013
«Μάνα» Θὰ πεῖ: «Θυσία»
Εἶναι ἀληθινὴ ἱστορία ποὺ διαδραματίστηκε λίγες ὧρες μετὰ ἀπὸ σεισμὸ στὴν Ἰαπωνία, πρὶν λίγους μῆνες. Θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι καὶ αὐτὴ ἕνα παραμύθι, ὅμως… δὲν εἶναι. Εἶναι ἡ πραγματικότητα ποὺ μᾶς θυμίζει πὼς τὰ παραμύθια δὲν εἶναι πάντα μύθος.
Ἔχοντας πλέον ὁ σεισμὸς ὑποχωρήσει, διασῶστες φτάνουν στὰ ἐρείπια τοῦ σπιτιοῦ μιᾶς νεαρῆς γυναίκας κι ἀντικρύζουν τὸ πτῶμα τηςμέσα στὰ χαλάσματα. Ἡ στάση τοῦ σώματός της ὅμως ἦταν σχετικὰ περίεργη, θυμίζοντας κατὰ πολὺ τὴν στάση ποὺ παίρνει πιστὸς ἔχοντας λυγίσει στὰ γόνατά του γιὰ νὰ λατρέψει καὶ νὰ προσευχηθεῖ τὸν Θεό του. Τὰ συντρίμια τοῦ σπιτιοῦ, εἶχαν καταπλακώσει τὴν πλάτη καὶ τὸ κεφάλι της.
Ἀντιμετωπίζοντας ὅλες αὐτὲς τὶς δυσκολίες, ὁ ἀρχηγὸς τῆς ὁμάδας διάσωσης, ἀποφασίζει νὰ βάλει τὸ χέρι τοῦ μέσα ἀπὸ ἕνα στενὸ ἄνοιγμα στὸν τοῖχο γιὰ νὰ φτάσει τὸ σῶμα τῆς ἄτυχης γυναίκας. Εἶχε ἀκόμη μέσα του τὴν ἐλπίδα ὅτι αὐτὴ ἡ γυναίκα θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ζωντανή. Ὡστόσο, τόσο τὸ κρύο δέρμα ὅσο καὶ ἡ ἀκαμψία τοῦ σώματος, μαρτυροῦσαν πὼς ἡ γυναίκα εἶχε σίγουρα πεθάνει. Ὁ ἴδιος μαζὶ μὲ τὴν ὑπόλοιπη ὁμάδα ἄφησαν αὐτὸ τὸ σπίτι καὶ κατευθύνθηκαν στὰ ὑπόλοιπα, ἀναζητώντας τὰ ἑπόμενα ὑπὸ κατάρρευση κτίρια.
Κάποιοι ἀνεξήγητοι ὅμως λόγοι, παρακινοῦσαν τὸν ἀρχηγὸ τῆς ὁμάδας νὰ ἐπιστρέψει στὸ κατεστραμένο σπίτι τῆς νεκρῆς γυναίκας, καθὼς μιὰ ἐντυπωσιακὴ δύναμη τὸν καλοῦσε πίσω… Ἔτσι κι ἔγινε. Πλησίασε, γονάτισε καὶ ἔβαλε ξανὰ τὸ χέρι τοῦ ἀνάμεσα στὸ ἄνοιγμα ποὺ εἶχε ἐντοπίσει πρίν, ἀναζητώντας ἕνα μικρὸ κενὸ κάτω ἀπὸ τὸ νεκρὸ σῶμα.
Ξαφνικά, ἄρχισε νὰ φωνάζει μὲ ἐνθουσιασμό! «Εἶναι ἕνα παιδί! Ὑπάρχει ἕνα παιδί!»
Ὅλη ἡ ὁμάδα συγκεντρώθηκε γύρω του καὶ προσεκτικὰ ἀφαίρεσε τὶς σωρούςτων γκρεμισμένων τμημάτων τοῦ σπιτιοῦ, γύρω ἀπὸ τὴν ἄτυχη γυναίκα. Πράγματι, μπροστά τους πλέον, ὑπῆρχε ἕνα τριῶν μηνῶν ἀγοράκι, τυλιγμένο σὲ μιὰ κουβέρτα μὲ μοτίβα ἀνθεῶν, κάτω ἀπὸ τὸ νεκρὸ σῶμα τῆς μητέρας του. Προφανῶς, ἡ γυναίκα εἶχε πραγματοποιήσει μιὰ ὑπεράνθρωπη θυσία γιὰ τὴν διάσωση τοῦ γιοῦ της. Ὅταν ὅμως ἀντιλήφθηκε πὼς τὸ σπίτι κατέρρεε, χρησιμοποίησε τὸ σῶμα της γιὰ νὰ δημιουργήσει ἕνα αὐτοσχέδιο κάλυμμα προστασίας γιὰ τὸν γιό της. Τὸ μικρὸ ἀγοράκι, κοιμόταν ἀκόμα ἤρεμο καὶ γαλήνιο, ἐνῶ ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς ὁμάδας διάσωσης τὸν εἶχε πλέον στὰ χέρια του καὶ τὸν ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὰ χαλάσματα.
Ὁ γιατρός, κατέφθασε γρήγορα γιὰ νὰ ἐξετάσει τὸ μικρὸ ἀγόρι. Ἀφοῦ ἄνοιξε τὴν κουβέρτα, ἐντόπισε ἕνα κινητὸ τηλέφωνο.Ὑπῆρχε ἕνα μήνυμα κειμένου στὴν ὀθόνη ποὺ ἔγραφε:
«Ἐὰν καταφέρεις νὰ ἐπιζήσεις, νὰ θυμᾶσαι μόνο ὅτι σ ‘ἀγαπῶ»
Πηγή: Διακόνημα KAI AGIOS.DIMITRIOS.KOUVARAS.BLOGSPOT.COM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου