Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 10 ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ


ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 10 ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ


E-mail Εκτύπωση PDF

Πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον
καί τόν εὐσεβῆ λαόν
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

«Αὐτός, ὁ τοῦ Θεοῦ Λόγος, γὰρ ἐνηνθρώπησεν,
ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν»[1][1]
Ἀδελφοί μου,
Ἡ εὐδοκία τοῦ Θεοῦ μᾶς φέρνει γιά μίαν ἀκόμη φορά μπροστά στό μεγάλο μυστήριο τῆς πίστεώς μας, τήν Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας. Προσκυνοῦμε τό θαῦμα τῆς θείας παρουσίας, κοινωνοῦμε τήν χαρά τῆς ἑορτῆς καί βιώνουμε τήν ἐλπίδα τῆς πραγματικῆς ζωῆς, πού δίνει νόημα καί σκοπό στήν ἐπίγεια πορεία μας. Στό μυστήριο τῶν Χριστουγέννων θεᾶται καί δοξάζεται τό μεγαλεῖο τοῦ ἔργου τῆς Θείας Οἰκονομίας. Ἡ ἀπόσταση ἀνάμεσα στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο, τήν ὁποία εἶχε ἐπιφέρει ἡ ἁμαρτία, καταργεῖται, καί ἡ δημιουργία συνάπτεται μέ τόν Δημιουργό. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι θεόπλαστο δημιούργημα καί προορισμός του ἡ εἴσοδος στήν βασιλεία του Θεοῦ, ἡ ἁγιαστική τελείωση, τήν ὁποία τελεσιουργεῖ ἡ Θεία Χάρη. Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἁγιάζει τήν ἀνθρώπινη καί κτιστή φύση καί δίνει στόν κόσμο τόν ἀληθινό σκοπό καί λόγο τῆς ὕπαρξής του: τήν προσωπική ἕνωση μέ τόν Θεό.
Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ φανερώθηκε σαρκωμένος ἐπί τῆς γῆς, ἐντός τῆς ἱστορίας, ἀνάμεσά μας. Κατέβηκε στήν γῆ, γιά ν’ ἀνεβοῦμε ἐμεῖς στούς οὐρανούς. Συγκαταβαίνει ὥς τόν ἄνθρωπο μέ τήν ἄπειρη ἀγάπη Του, γιά νά ὑψωθοῦν οἱ ἄνθρωποι ὥς τόν Θεό. Γίνεται Υἱός ἀνθρώπου γιά νά γίνουμε ἐμεῖς «υἱοί καί κληρονόμοι Θεοῦ διά Χριστοῦ»[2][2]. Παίρνει «μορφήν δούλου»[3][3] καί ταπεινώνεται, γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τόν κλοιό τῆς ἁμαρτίας καί νά μᾶς χαρίσει «τήν θείαν υἱοθεσίαν», «τήν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ»[4][4]. Ἐκεῖνος «γίνεται φτωχός γιά νά γίνουμε ἐμεῖς πλούσιοι μέ τή δική Του φτώχεια»[5][5]. «Πτωχεύει ὁ πλούσιος» καί «νηπιάζει ὁ ὕψιστος»[6][6], ὥστε νά ἔχουμε ὅλοι μας τήν δυνατότητα νά πλουτίσουμε καί νά ἀνακαινισθοῦμε κατά τήν θεία Χάρη Του. Μετέχει στήν ἀνθρώπινη φύση μας, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς κοινωνοί τῆς δικῆς Του. «Ἄνθρωπος γίνεται θεός, ἵνα θεὸν τὸν Ἀδὰμ ἀπεργάσηται»[7][7]. Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι θεοί κατά χάριν. «Αὐτός γὰρ ἐνηνθρώπησεν», διδάσκει ἐπιγραμματικά ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, «ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν».
Τό «ἀπ’ αἰ­ώ­νων» μυ­στή­ριο τῆς Ἐναν­θρω­πή­σε­ως τοῦ Κυ­ρί­ου μας εἶ­ναι «μέγα καί πα­ρά­δο­ξον». Κα­ταρ­χήν πρό­κει­ται γιά μυ­στή­ριο, γι­α­τί ὑπερ­βαί­νει τόν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἴδιος ὁ Δημιουργός τοῦ κόσμου γεννιέται ἀπό ἕνα δικό Του πλάσμα, σ’ ἕνα εὐ­τε­λές κα­τά­λυ­μα ἀνά­με­σα σέ ζῶα. Στό πρό­σω­πο τοῦ Χριστοῦ ἡ κτιστή ὕλη τοῦ κό­σμου ἀξιώνεται νά ἑνωθεῖ μέ τήν θεία φύση καί νά γίνει σάρ­κα τοῦ Θεοῦ Λό­γου. Ταυτοχρόνως, τό μυστήριο τῆς Γεννήσεως εἶναι καί μυστήριο τῆς θείας ἀγάπης καί ταπεινώσεως. Ὁ Χριστός μας, μέ τό νά καταδεχθεῖ νά προσλάβει τήν φθαρτή ἀνθρώπινη φύση «ἐταπείνωσεν ἑαυτόν»[8][8], γιά νά ἐξυψώσει ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους. Ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου συνιστᾶ πράξη ἄκρας συγκαταβάσεως, γι’ αὐτό καί οἱ ἅγιοι Πατέρες μας ὀνομάζουν τήν ταπείνωση «στολήν τῆς θεότητος».
Ἄν λοιπόν ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό γεγονός, πού κατ’ ἐξοχήν ἀποκαλύπτει τήν ἀξία τῆς ταπεινώσεως, γίνεται αὐτονόητο πώς τό σπήλαιο τῆς Γεννήσεως θέλει ταπεινούς προσκυνητές. Ἀντίθετα, ἡ φυσίωση τῆς γνώσης, ἡ ἔπαρση τοῦ πλούτου, ἡ ἀλαζονεία τῆς δύναμης, ἡ ἐπιβολή τῆς ἰσχύος καί ἡ αὐθάδεια τῆς ἐξουσίας, διώχνουν τόν Χριστό. Τήν ἐπιθυμία νά θεοποιηθοῦν εἶχαν καί οἱ πρωτόπλαστοι, ὅπως καί ὁρισμένες ἀπό τίς ἀγγελικές δυνάμεις, μέ κίνητρο ὅμως τήν ἀτομική αὐτάρκεια καί τόν ἐγωισμό. Μέ τήν ἀλόγιστη ἀπομάκρυνσή τους ἀπό τό δημιουργό, ἔθεσαν τήν ἱκανοποίηση τοῦ ἐγωισμοῦ τους στή θέση τῆς ἀπειρόδωρης θείας βουλῆς, ὁδηγούμενοι αὐτόνομα στήν ἐπιδίωξη τῆς ἰσοθεΐας ἐρήμην τοῦ Θεοῦ καί μέ ἀποκλειστικά τίς δικές τους δυνάμεις. Τό σπήλαιο τῆς Γεννήσεως γίνεται ἔτσι σκάνδαλο καί πρόσκομμα γιά τόν ὑπερήφανο ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος, τυφλωμένος ἀπό τόν ἐγωισμό του, ἀδυνατεῖ νά δεῖ πῶς ὁ Ὕψιστος Θεός γεννιέται ὡς ἄνθρωπος, σέ μιά φτωχική οἰκογένεια καί βρίσκεται ὡς νεογέννητο στήν γωνιά ἑνός σπηλαίου πού χρησίμευε ὡς στάβλος. «Διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι»[9][9], προσθέτει ὁ ἄγιος εὐαγγελιστής Λουκᾶς. Δέν βρέθηκε κἄν τόπος μεταξύ τῶν ἀνθρώπων ὥστε νά φιλοξενήσει τήν γέννηση τοῦ ἴδιου τοῦ Δημιουργοῦ τοῦ κόσμου. «Σέ ὅσους ὅμως τόν δέχθηκαν, ἔδωσε τήν ἐξουσία νά γίνουν παιδιά τοῦ Θεοῦ»[10][10].
Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου μας πού ἑορτάζουμε κάθε χρόνο, εἶναι τό πιό σημαντικό γεγονός τῆς κτίσεως καί τῆς ἱστορίας. Σημαδεύει ἀνεξίτηλα καί φωτίζει σύμπασα τήν πορεία τοῦ κόσμου μας, καθώς γίνεται ἡ ἀπαρχή καί ἡ θεμέλιος ρίζα τῆς σωτηρίας μας, τῆς καινῆς κτίσεως, τῆς ἀναδημιουργίας τοῦ κόσμου, στήν ὁποία οἱ ἄνθρωποι καθίστανται κατά χάριν μέτοχοι τῆς θείας φύσεως καί πολίτες τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός προσλαμβάνει τήν ἀνθρώπινη φύση μας, γιά νά μποροῦμε ἐμεῖς νά γίνουμε «θείας φύσεως κοινωνοί» (Β΄ Πέτρ. 1, 4). Μᾶς προσφέρει τή δυνατότητα τῆς προσωπικῆς συμμετοχῆς στή θεία ζωή καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός ἦρθε γιά χάρη μας, κινούμενος ἀπό τή θεία ἀγάπη Του, γιά νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τήν φθορά, νά μᾶς χαρίσει τήν ἀληθινή ζωή.
Τὸ γεγονὸς αὐτό τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν ἐκπλήρωση τοῦ σκοποῦ τῆς ὕπαρξής του, στήν πραγματική του ἀξία. Ἡ κοινωνία τῆς ἀνθρώπινης μέ τήν θεϊκή φύση στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ λόγος τῆς ὕπαρξης, ἡ αἰτία της, ὁ σκοπός της καί ἡ πληρότητα τῆς ἀλήθειας της. «Ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς, καὶ ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι»[11]. Φανερώνει ἐπίσης καί τήν οὐσία τῆς Ἐκκλησίας μας, τῆς οἰκογένειας τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἕνωση τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά καί τῶν θείων δώρων, τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου, μέ τόν Θεό πραγματοποιεῖται ἀπό τόν Χριστό καί μέ τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία πορεύεται μέσα στήν ἱστορία ὡς «σῶμα Χριστοῦ» καί «κοινωνία θεώσεως».
Εὔχομαι ὁ ἐφετινός ἑορτασμός τῶν Χριστουγέννων νά σημάνει τήν συμπόρευσή μας στόν δρόμο τῆς σωτηρίας, τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς κατά Χάριν θεώσεώς μας.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2012
Μέ πατρικές εὐχές
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ ΜΑΡΚΟΣ

[1][1] Μεγάλου Ἀθανασίου, Λόγος περ τς νανθρωπήσεως το Λόγου κα τς δι σώματος πρς μᾶς πιφάνειας ατο.
[2][2] Γαλ. 4, 7.
[3][3] Φιλ. 2, 7.
[4][4] Ρωμ. 8, 21.
[5][5] Β΄ Κορ. 8, 9.
[6][6] Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, Λόγος ες τν Εαγγελισμν τς περαγίας Δε­σποί­νης μν Θεοτόκου, PG 96, στ. 653.
[7][7] Μηναῖα, κε΄ Μαρτίου (Εὐαγγελισμός τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Παρθένου Μαρίας).
[8][8] Φιλ. 2, 8.
[9][9] Λουκ. 2, 7.
[10][10] «σοι δ λαβον ατόν, δωκεν ατος ξουσίαν τέκνα Θεο γενέσθαι...» (Ἰω. 1, 12).
[11] Γαλ. 2,9.
ΓΚΥΚΛΙΟΣ 10 ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΡΙΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΧΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Εκπαιδευτικό
πρόγραμμα
3ου Γυμνασίου Χίου

Τα Εκκλησάκια της περιοχής του Σχολείου μαςΣυντονιστές Προγράμματος
κ.Στακιά Β. κ.Ρωξάνα Μ. κ.Φλάμος Ν.
Χίος 2012
ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
1. Να ευαισθητοποιήσει τους μαθητές σε θέματα τοπικής ιστορίας.
2.Να τους μυήσει στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική και αγιογραφία .
3. Να μελετήσει παραδόσεις και γραπτές πηγές σχετικές με τα εκκλησάκια της περιοχής του σχολείου
4. Να εδραιώσει στη συνείδηση των μαθητών την πεποίθηση ότι η Χίος είναι το κατεξοχήν αγιονήσι ,τόπος μαρτύρων και οσίων.
Ο ΙΕΡΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΒΙΚΤΩΡΩΝ

Ο Μητροπολιτικός Ναός των Αγίων Βικτώρων περιβάλλει όλα τα εκκλησάκια στην επικράτειά του .






Η Μητρόπολη της Χίου (Άγιοι Βίκτωρες) δεσπόζει επιβλητική και μεγαλοπρεπής στο κέντρο της πόλης, δίπλα στη βιβλιοθήκη Κοραή. H ημέρα της εορτής της συμπίπτει με την επέτειο της απελευθέρωσης της Χίου από τους Τούρκους (11η Νοεμβρίου 1912).
Στη θέση της Ιεράς Μητρόπολης υπήρχε παλαιότερη εκκλησία που είχε κτισθεί από τους Γενουάτες, στη μνήμη του Αγίου Βίκτωρος, μόλις κατέλαβαν τη Χίο.
Ο Γενουατικός ναός πυρπολήθηκε από τους Τούρκους, κατά τη σφαγή του 1822.

Ξανακτίσθηκε σε ρυθμό βασιλικής και ανακηρύχθηκε ως Μητροπολιτικός ναός της Χίου το 1838, μετά την ολοσχερή καταστροφή που είχε υποστεί η πόλη και οι εκκλησιές της.
Καταστράφηκε ξανά, κατά το φοβερό σεισμό του 1881 που ισοπέδωσε το νησί και ξανακτίσθηκε το 1888, σε βυζαντινό ρυθμό.
Αξιοπρόσεκτη είναι η βοτσαλωτή αυλή (λιλαδωτό) με τα θαυμάσια σχέδια (πρωτοχριστιανικές παραστάσεις, παραδείσια τοπία, γεωμετρικά σχήματα κλπ.), φτιαγμένη με παραδοσιακή τοπική τεχνοτροπία, η οποία απαντάται σε πολλά αρχοντικά του νησιού και μαρτυρεί το μεράκι, αλλά και την ευλάβεια των τεχνιτών της εποχής.
ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΓΑΖΙΩΤΙΣΣΑ



Ονομάστηκε Μαγαζιώτισσα , επειδή βρίσκεται στην Απλωταριά , που είναι ο εμπορικός δρόμος της Χίου και είναι συντεχνιακή των εμπόρων της Απλωταριάς .

Εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου .
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΣ





Το αρχικό κτίσμα του ναού ανεγέρθηκε προς τιμήν του Αγίου από χιακό γένος των Μαξίμων . O Άγιος Σπυρίδων βρισκόταν περίπου στον ίδιο χώρο που είναι οικοδομημένο και το σημερινό εκκλησάκι και ήταν παραθαλάσσιο.
Το ερείπιο του Αγίου Σπυρίδωνος των Μαξίμων ανακαινίστηκε κατά την περίοδο που μεσολάβησε μέχρι το φοβερό σεισμό του 1881,που σχεδόν ισοπέδωσε το νησί .
Σε κάποια στιγμή έπαψε να φέρει το όνομα του Αγίου και άρχισε να τιμάται στο όνομα της Παναγίας .
Έτσι μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980 το εκκλησάκι ήταν γνωστό ως Παναγία Λαμπρινούσαινα, όταν ο εφημέριος του Μητροπολιτικού Ναού π. Στυλιανός Μανόλης επισκεύασε το ναό ξαναδίνοντάς του το αρχικό όνομα του Αγίου Σπυρίδωνα .

Το δάπεδο είναι καλυμμένο από τετράγωνα πλακάκια που στην επιφάνειά τους φέρουν σχήματα ώστε ανά τέσσερα ενωμένα να σχηματίζουν αστέρι ή σταυρό με διπλές ακτίνες.
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Το παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου βρίσκεται στην οδό Ιωάννου Τσελεπή.

Αναφέρεται ότι εκεί μαρτύρησαν οι τρεις Σπετσιώτες Άγιοι Νικόλαος, Σταμάτιος και Ιωάννης .
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ MAΓΑΖΙΩΤΙΣΣΗΣ
Επίσης υπάρχει άλλο ένα παρεκκλήσιο αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο που βρί σκεται στην οδό Μαγαζιώτισσας .

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Παλαιότερα ήταν ιερά μονή ,αλλά είναι άγνωστο πότε και από ποιον ιδρύθηκε .
Πολλά στοιχεία συγκλίνουν ώστε η ίδρυσή της να τοποθετηθεί στις αρχές του 17ου αι. Ονομάζεται ακόμα και μονή Αγίου Γεωργίου της Πηγάδας από τη μεγάλη πηγάδα που βρισκόταν στην οδό Φιλίππου Πασπάτη .
Ωστόσο ο ναός του Αγίου Γεωργίου Απλωταριάς πιθανότατα να είναι ο τόπος όπου βασανίστηκε και κάηκε στην πυρά στις 24 Ιουλίου 1635 ο Άγιος Θεόφιλος ο Ζακύνθου.
Από το 1835 μέχρι το 1839 το καθολικό της μονής χρησιμοποιήθηκε σαν πρώτος μετεπαναστατικός Μητροπολιτικός Ναός,επειδή δεν υπέστη σοβαρές ζημιές απο την καταστροφή του 1822,αφού κανένας απο τους ναούς στην πόλη δεν έμεινε ''αβλαβής και ανέπαφος''από την καταστροφή και τους εμπρησμούς,ούτε κανένας απο τους πυρποληθέντες και κατεστραμμένους είχε ανακαινισθεί.
Κατά τους ιστορικούς ο ναός του Αγίου Γεωργίου Απλωταριάς ήταν μονόκλιτη βασιλική, λαμπρός περικαλλής ναός με πλούσιο διάκοσμο.

Με το σεισμό του 1881 κατέστη ετοιμόρροπος και ακατάλληλος για την σύναξη των χριστιανών.Έτσι,το 1887 με απόφαση των Κοινοτικών Αρχών της πόλης κατεδαφίστηκε.
Τα Ιερά Σκεύη του παλαιού ναού δωρήθηκαν σε άλλους ναούς.
Στις αρχές του 20ου αιώνα ο Ναός του Αγίου Γεωργίου Απλωταριάς κανένα ίχνος δεν διαφυλάσσει.
Στο χώρο του Ιερού Βήματος του Ναού κτίστηκε το 1887 ο σημερινός μικρός ναός του Αγίου Γεωργίου.
ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ .
Βρίσκεται στην οδό Φίλιππου Αργέντη . Ήταν μεγάλος ναός και η είσοδός του βρισκόταν στην οδό Απλωταριάς , η οποία τότε λεγόταν οδός Τσικαλιού .
Μετά την καταστροφή του 1822 και το φονικό σεισμό του 1881 ο ναός συρρικνώθηκε .
ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ

Ο Ταξιάρχης της Καμπάνας βρίσκεται στην οδό Μυκκιάδων .
Ονομάζεται έτσι επειδή στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ήταν η μοναδική εκκλησία που επιτρεπόταν να χτυπάει την καμπάνα της . Υπήρξε παλαιότερα και μητροπολιτικός ναός της Χίου .


Είχε ψηφιδωτά μεγάλης αξίας, τα οποία καλύφθηκαν από τα νεότερα χτίσματα της περιοχής.
ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ
Ιδιωτικός ναός που βρίσκεται στην οδό Μαγαζιώτισσας και λειτουργείται την ημέρα της εορτής του Αγίου , την 14 Μαίου .
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ
Ανατολικά από το σημερινό Μητροπολιτικό ναό βρίσκεται το παρεκκλήσιο του Σωτήρος Χριστού .
Εκεί βρισκόταν η Ιερά Μονή του Προφήτη Δανιήλ ή του Σωτήρος Χριστού .
Άγνωστο είναι αν ήταν ανδρική ή γυναικεία .
ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ
Ο Ναός του Προφήτη Ηλία είναι ένας πολύ μικρός ναός που βρίσκεται στην οδό Ψυχάρη.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Προφορική Μαρτυρία εφημερίου Ιερού Μητροπολιτικού Ναού πατρός Στυλιανού Μανόλη .
2.Βασιλείου Βοξάκη , Θεολόγου , άρθρο στην εφημερίδα ΠΡΟΟΔΟΣ για τον Άγιο Σπυρίδωνα
3. Πόπης Χαλκιά Στεφάνου , Τα μοναστήρια της Χίου
4. Ιωάννη Ανδρεάδη , Ιστορία της εν Χίω Ορθοδόξου Εκκλησίας
Η ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
Κωνσταντά Μ. , Κούρτης Ν. , Γκίνη Μ. , Βορριά Δ. , Τριανταφυλλάκη Ι., Παπασπανούδης Αντ. , Σελάλα Μ., Αναστασιάδη Ελ. , Καρδαμύλα Ελ., Πλουμής Ν., Ξυλάς Ευαγ., Μπαλίου Αλ., Σερέπας Ν., Άλλα Ρ. , Γιαννιώδης Σ., Μπουρνιά Ελ., Νιονάκη Ευαγ., Επιτροπάκης Κ., Λιός Στ., Τάντος Φ.
ΣΗΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΟΜΗΡΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΧΙΟΥ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 15Η ΜΑΙΟΥ